Türkiye’de herşey sonuca bağlı... Kazandın mı sorun yok... Elli türlü eksiğin, yanlışın olsa bile sorun yok... Galibiyet herşeyin üstünü örtüyor...
Küçük mutluluklarla yetiniyoruz... Daha fazlasını talep etmiyoruz... Onun için büyük mutluluklara hasret kalıyoruz...
İşte Galatasaray’ın Erciyes deplasmanı...
Hafta içi bozgunundan sonra süper sonuç...
Daha ne olsun... Gittin, Erciyes‘i yendin, geldin...
Kimse sorgulamıyor... Daha hızlı niye oynamıyorsun, niye baskı kuramıyorsun, tempo yapamıyorsun... Topa hamle üstünlüğünü niye alamıyorsun...
Bizim ligde büyükler biraz kımıldadı mı, zaten rakiplerini yenmeye yetiyor...
Ama görüyoruz ki, “Annemizin Ligi“ Avrupa için yeterli değil...
İstiyorsun ki, Arsenal karşısında, Anderlecht karşısında, kadro kalitesinin hakkını veren futbol oynayalım... Çağdaş oyunun gereklerini yerine getirelim...
Takım galip ya, eleştirdin mi, bir eksiği, gediği söyledin mi Galatasaray düşmanı oluyorsun, Fenerbahçe düşmanı oluyorsun...
Oysa bu ülkede artık şunu kabul etmeliyiz...
Daha iyi zeminler, daha fazla seyirci, daha kaliteli, daha hızlı, daha çabuk futbol lazım... Maçın akışını trafik polisi gibi kesmeyen hakem lazım...
En önemlisi daha fazlasını isteyen, bekleyen, azla yetinmeyen seyirci lazım... Tirajın uğruna, raytingin hatırına kötü futbolu gaza getirmeyen, Galatasaray’ın büyük sıkıntılarla kazandığı Sivas maçına “destan“ başlığını atmayan medya lazım...
Allahaşkına şu Erciyes-Galatasaray maçında çağdaş futboldan hangi görüntü, hangi esinti vardı... Aklınızda ne kaldı... Kayserisever bir Sneijder... Başka? Başkası zorlasan da yok... Belki de biraz Olcan... Hepsi o kadar...
Erciyes derseniz, hiç yok... Abartısız hiç yok...
Azla yetine yetine küçük mutluluklar ülkesi olduk...
Bu ilginin, bu sevginin, bu ekonominin karşılığı buysa, bu futbolsa ilgiye de, o paraya da gerçekten yazık...