Çok uzun yıllardır, inanın çok uzun yıllardır Burak Yılmaz’ın penaltı kaçırdığını görmedim… Topu penaltı noktasına koyar, kaleye bakar, ya sağ köşeye ya sol köşeye topu yerden ve darbeli bir vuruşla bırakır… Böyle ne penaltılar attı…
Kötü kadere bakın; Burak, Türk futbol tarihine geçecek, belki de mucizeye yelken açacak penaltıyı, hiç alışılmadık şekilde, havadan kullanarak yine hiç alışık olmadığımız şekilde kötü vurarak kaçırdı…
Aslında maçı ilk yarıda kaybettik… Portekiz’in iki kenar adamı; sağda Otavio, solda Jota’yı tutamadık… Çok kaçırdık… Hadi Berkan sol savunmaya alışkın oyuncu değil, Otavio‘yu çok kaçırdı, yıllardır Avrupa’da oynayan Zeki, her seferinde Jota‘yı bu kadar çok nasıl kaçırdı inanılır gibi değil…
İlk yarı kötü oynadık zaten… Hakan Çalhanoğlu çok sıradandı… Cengiz ortalıkta hiç gözükmedi… Burak birşey yapamadı… Sahada sadece Portekiz milli takımını durdurmaya çalışan ama bunu asla başaramayan bir Türk milli takımı vardı…
İlk yarıyı iki farklı yenik kapatınca, ikinci yarıya belki de doğaçlama “ne çıkarsa bahtına“ diye oynamaya başladık… Portekiz’e yine pozisyonlar verdik ama hiç olmazsa golü de düşünmeye başladık…
Cengiz bayağı bir kımıldadı, Hakan da öyle… Dorukhan ile Yusuf‘un oyuna katılması da takıma bir ivme kazandırdı… Önce umut golü geldi, sonra mucizeye yelken açacak, Türk futboluna yeni bir tarih yazdıracak penaltı kararı…
Her penaltıyı “gözü kapalı“ gol yapan bugüne kadar yerden vuruşlar dışında penaltı atmayan Burak Yılmaz havadan ve son derece berbat bir vuruşla kendini ve koca bir ülkeyi tarifsiz üzüntülere boğdu… Ama futbolda bu var… Penaltı ile kaçan dünya şampiyonlukları bile var…
“Ah“ diyoruz, “vah“ diyoruz, “canınız sağolsun“ diyoruz, her elenişe, her dışlanmışlığı bir teselli, bir kılıf buluyoruz… Sonuçta Avrupa ve dünya futbolundan biraz daha uzaklaşıyoruz… Üstelik şu penaltıyı atsak, umudu ve tur şansını yakalasak İtalya‘yı eleyen Makedonya ile oynayacaktık… Ayağımıza gelen şansı teptik…
Aslında biz avucumuzun içine aldığımız grup birinciliği şansını, kendi ülkemizde, grubun en sıradan 3 takımı karşısında beraberlik alıp 6 puan kaybederek; o avucumuzun içindeki şansı, Kaf Dağının ardına bıraktık… Tabi olmadı...
Teselliyi, birbirimizi kandırmayı bırakalım… Türk futbolunun her alanda radikal değişimlere ihtiyacı var… Bunları yapmaya başlamadan daha çok Avrupa kupalarını, dünya şampiyonalarını ıskalarız… İşte o ıskalara bir yenisini ekledik… Katar; yatar...