Galatasaray’ın göbeğinde Koray ile Hakan Balta... Önlerinde Donk ile Chedjou... Sağbek Denayer zaten stoper orjinli... Bu beş stopere rağmen Lazio’nun faul atışından gelen yan topunda, golü atan Milinkoviç’in yanında bir Allah’ın kulu yoktu... Şöyle bir zorla, rakibinin vuruş dengesini boz, rahatsız et, hiçbiri yok... Beş stoper dahil herkes ceza alanının içinde ama kelimenin tam anlamıyla kuru kalabalık...
Galatasaray hücuma çıkarken, her futbolcunun ensesinde Laziolu bir oyuncu vardı... Lazio atağa çıkarken, orta alanı göz açıp kapatana kadar geçerken, Galatasaraylı oyuncular bir- iki metre mesafeden ancak refakat koşusu yaptı... Sen de yapışsana, sen de rakibinin ensesinde boza pişirsene...
İşin en kötü tarafı... Lazio her Avrupa takımı gibi bizden daha çabuktu, bizden daha hızlıydı, takım oyununu bizden çok daha iyi oynadı... Anlamadığım Donk’un perişan hali... Galatasaray’a geldiği günden beri ne savunmada, ne hücumda var. Ortada hiç yok... Üstelik her maç atılma tehlikesi ile burun buruna oynuyor... Gitti Melo, geldi Donk... Melo hiç olmazsa iş yapıyordu, takımı ateşliyordu, tribünleri ateşliyordu... Donk, şu görüntüsü ile Melo’nun kötü bir dublörü bile değil...
Bizim takımların ve bizim ülkenin kötü ve yanlış bir alışkanlığı var. Biz iki kariyerli oyuncu aldık mı iyi takım olduk sanıyoruz. Oysa kariyerli iki oyuncu ile iyi takım olunmuyor. İyi takım olmak için birbirini tamamlayan 11 oyuncuya ihtiyaç var. Sabrilere, Selçuklara takıyoruz da, Podolskiler ne yapıyor ona bakmıyoruz. Maç boyu gördük ki, Lazio her alanda Galatasaray’a oranla daha iyi işler yaptı. Savunmasında, orta alanında, hücuma çıkışlarında. Adamlar deplasmanda oynuyor, enaz dört mutlak pozisyona girdiler, mutlaka galibiyete ihtiyacı olan Galatasaray, son dakikalardaki Umut kafası dışında gol adına umutlanamadı bile... Bu beraberlikten sonra elbette “tur ne olur” sorusu akıllara geliyor... Enseyi karartmak istemem ama, dün akşamı da gördükten sonra, şapkadan tavşan çıkarsa, Roma’dan da tur çıkar...