Nereden nereye…
Dünya Şampiyonası Finali’nde ABD’yi devirme planları yaparken kendimizi Çek Cumhuriyeti ile grup ikinciliği mücadelesinde bulduk. Hem de on sekiz sayılık dezavantajla.
Yine, yeniden yapılanıyoruz. Neden? Daha yeni Ömer Aşık, Semih Erden, Emir Preldzic, Cenk Akyol, Oğuz Savaş, Ersan İlyasova, Enes Kanter, Barış Ermiş ve Engin Atsür ile yapılanmamış mıydık? Hem de yine Tanjevic önderliğinde…
Tamam sakatlar, “istirahatliler” sıkıntı yarattı elemeler öncesi. Ya diğerleri? Oyun kurucu olarak sadece Ender Arslan ile Eurobasket elemelerini tamamlamaya çalışıyoruz. Faul probleminde 2010 Dünya Şampiyonası’nın finalist takımı oyun kurucusuz kalacak. Alternatifi yok.
Problem sadece oyun kurucuda da değil. Ne kadar iyi niyetli olsalar da sorumluluk alacak, pes etmiş takımı ayağa kaldıracak, gerektiğinde kenar yönetimi beklemeden oyuna parke üzerinde müdahale edebilecek oyuncumuz yok. Emir’den beklenti bu belki ama şu ana kadar hatalı seçimleri faydadan çok zarar getirdi ve yine alternatifi yok.
Takımın en önemli dış tehdidi Serhat Çetin, alternatifi yok. Semih Erden pota altındaki en büyük silahımız, alternatifi yok. Bir de baş antrenör Tanjevic, alternatifi yok…
Elemelerin ilk devresini 3. sırada bitirdik. İtalya'yı devirmek bir yana, oynayacağımız ilk Belarus ve son Çek Cumhuriyeti karşılaşmaları en kritik maçlarımız haline geldi. Çek Cumhuriyeti’nden seksen iki sayı yiyen takımın kaderini değiştirebilmek için önümüzde çok kısa bir süremiz var. Toparlanmak şart, aksi halde tek yol Tanjevic ile yeniden yapılanmaya gitmek!
