Dev derbi geldi çattı. Derbi o kadar “dev” ki; Galatasaray ligde son 11 maçta 14 puan kaybetmiş, Fenerbahçe ise buna rağmen rakibini liderlikten edememiş. Harcanan paralar karşılığını bulmuyor, yani futboldan bahsetmek olmuyor. O zaman yeni gündem gerekiyor, “Rakip taraftar da gelsin!”…
Derbi değiştiriyor insanı. Mesela Aykut Kocaman. Polemiklere girmeyen, sadece futbol konuşan Kocaman, şifreli demeçleriyle derbiyi günler öncesinden başlattı. Fatih Terim altta kalmadı. İsim vermeden cevapladı. Öne geçti Galatasaray.
Maçın(!) temposu düşünce Fenerbahçeli yöneticiler atakları sıklaştırdı. “Taraftar yasağı kalksın” hamlesi geldi. Binlerce polis eşliğinde 2000 kişiyi getirip, tel kafes içinden maç seyrettirmeye “dostluk” adını vererek maça ortak oldular. Daha hakeme gelemeden konu 1-1 bitti ilk devre. “Psikolojik üstünlükte” kazanan olmadı. İlk gol Terim’den, ikincisi Fenerbahçeli yöneticilerden geldi.
Futbol maçından önce bile futbol konuşamıyoruz. Bu arada, imam – cemaat ilişkisi, her iki tribünde savaş baltaları hazırlanıyor. Herkes kendi hocasının, yöneticisinin arkasında safları sıklaştırıyor. Maç sahada değil masada, sokakta oynanıyor. Dostluk maskesi altında gündemler değişiyor. Sorumlular rahat. Fatura nasıl olsa “bir avuç kendini bilmeze” kesiliyor.
Sonra bir bakıyorsun insanlar birbirinin kafasında tekerlekli sandalye paralıyor, “Olaylar engelli basketbol maçına bile sıçradı!” diye haber çıkıyor. Görmezden geliyoruz. Kavgayı futbolun kavgası zannediyoruz.
Voleybola, engelli basketbola sıçrayan bir virüs değil bu kavga. Bu kavgayı biz çıkartıyoruz. Trafik canavarı gibi. Kazaya, var olmayan o canavar sebep oldu zannediyoruz. Kandırıyoruz kendimizi. Biz yapıyoruz o kazayı. Yöneticin, teknik direktörün yapıyor, sen yapıyorsun… Açalım artık gözlerimizi!
Twitter: @BaSKeTBaNK