Bizim yaşımızda olanlar hatırlarlar; eskiden yüksek makamlar işlerine gelmeyen bir haber ve yazı üzerine bir kelime ile “kapattım” derler ve gazete kapanırdı.
Basını susturmanın bir modeli olmuştu bu “kapattım” sözcüğü. O zamanlardan bu zamana köprüler altından çok sular geçti. Ama yine de üst makamlar tatsız sözleri ve yazıları sevmezler. Ne kadar demokrat da olsalar.
Şu sıralar ligler de başladı. Tribün huzursuzluğunun, hakem krizlerinin ve futboldaki sokak anarşisinin sebeplerinin sorumlusu olarak gösterilen medyaya yüklenen büyüklerimiz var. Bu arada basın yanında televizyonlar da suçluymuş gibi gösterilmek isteniyor. Son günlerde biraz ayaklarını denk alıp, uslu uslu yazsınlar ve yayınlarını efendice yapsınlar diye sopa gösteren büyüklerimiz de mevcut. Halbuki dış basında ve televizyonlarda da futbolda ileri geri yazılar ve yorumlar çok. Ama kimsenin aklından medyayı suçlamak geçmiyor.
Ne hikmetse bu yayınlar yüzünden tatsız olaylar olmuyor. Niçin orada böyle, burada böyle? Medya suçlu da, kolay kışkırtılabilen, kültürel ve sosyo-ekonomik yapısı zayıf sokaktaki adamın hiç mi suçu yok? Yüklen medyaya gitsin. En iyisi “kapattım” diye eski metotlar yine gündeme gelmeli. Böylece sen sağ, ben selamet.