Ankara’nın nesini seversin diye sormuşlar adama; İstanbul’a dönüşünü demiş. Derbinin nesini seversin diye bana sorsalar, ben de ertesi günkü maç tenkitlerini okumak derdim. Aman Allahım ağzı laf yapan, kalemi eline alan ne kadar bilgiç varsa, maç tahterevallisini bir aşağı bir yukarı çıkarıp indiriyorlar. Adeta bir trajik-komedi halinde. Sahadaki bir gün evvelki adamları bir satranç tahtasına oturtmuşlar, bir sağa, bir sola, bir ileri, bir geri oynatıp duruyorlar. Sanki bir gün evvelki maçın sonucunu değiştirebilirlermiş gibi. Şöyle olsa, böyle olsa idi şeklinde, hani halam amcam olur hikayesi...
Onun için derbinin ertesi gününü daha çok seviyorum. Çocukluğumuzda bize ilkokulda tekrarlatır dururlardı: Yerli malı, herkes onu kullanmalı diye. Şu Galatasaray takımına bakın, kaç yabancısı vardı. Hemen hemen tamamı yerli malı. Yeni transfer mevsiminde, elimizdeki yabancılar yetmiyor, ille de yenilerini alalım diyorsanız, tavsiye ederim, Çinlileri alalım.
Brezilyalısından, Arjantinlisinden herhalde daha ucuzlar, hatta belki daha iyidirler.