Florya’da “yönetim istifa, imparator Terim” diye bağıran Galatasaray taraftarı ne demek istiyor aslında?
“Ünal Aysal gitsin, Terim dönsün” mü?..
Elbette hayır.
Bu saatten sonra ne Fatih Terim döner, ne de
14 senelik “Saracoğlu Sendromu” 15. yıla girdiği için Galatasaray’dan başkan gider.
Öyle olsa, başkan yetişmezdi; sıra Galatasaray Lisesi son sınıflara gelmişti!
***
“Yönetim istifa” sloganı atanlar, “hata yaptın başkan” diyorlar özetin özetiyle.
“İşi kişiselleştirdin. Terim’i sevmek zorunda değildin. Senin görevin takımın saat gibi işlemesini sağlamak için gereken elemanları bulmak. Bulunmuş, başarılı olmuş teknik direktörü uzaklaştırıp yeni hoca olayı kavrayana kadar rakiplere zaman kazandırmak ve takımın düşüşüne sebep/tanık olmak değil”.
***
Yani... Fatih Terim krizinin ilk gününden beri bizim yazıp çizdiklerimiz.
Ne tuhaf değil mi?..
“Biz Galatasaray düşmanları”, en hasından Galatasaray taraftarı ile şimdi aynı çizgideyiz.
Biz değişmedik... Onlar yanımıza geldi.
Değişenler de var tabi.
Krizde Fatih Terim düşmanı kesilenler, bugün dönmüş Ünal Aysal’ın kuyusunu kazıyorlar.
***
Sayın Aysal da anlayacaktır futbolumuzun ne kadar kaygan bir zeminde oynandığını.
Ve bir sürü kalem/mikrofon sahibi adamın nasıl sadece kendilerine oynadığını.
Beğenmese de doğrudan şaşmayanı dikkate alması gerektiğini öğrenecektir.
***
Doğrucuların bir tanesi ve en önemlisi “taraftardır”...
Lakin taraftar “o gün gördüğü doğruları” söyler. Daha önce dillendirmeyi takıma ihanet olarak algılar.
Ve bugün doğru söylemekteler.
“Hata yaptın başkan”.
***
O zaman...
İstifa, fırtınayı Haiyan tayfununa çevirir Galatasaray’da...
Terim ise yolunu çizmiştir.
Geriye Mancini’yi mecazi anlamda “hem sevmek hem dövmek” kalmıştır.
Yani... Dikkatini çekmek ve yetkilerini arttırıp isteklerini yerine getirmek.
Başka kurtuluş gözükmüyor.
Alkışlar ‘normal’ için
Nihayet bir derbi bitti ve küfür, kavga, linç girişimi, bıçak, yumruk gündeme gelmedi...
Olsa, sayfa sayfa yazmayacak mıydık?
Olmadıysa aynı sütunlarda yapmayanları alkışlamak gerekmez mi?
***
Aziz Yıldırım’dan başlamak lazım... İster konjonktür gereği olsun, ister taktik; Fenerbahçe başkanı Galatasaray derbisinden önce “rakibe saygı”dan bahsedip “centilmenliğe” vurgu yapıyorsa koskoca bir “bravo”yu hak ediyordur.
Eskiden öyleymiş...
O sırada eleştiriyorduk biz de.
Doğrusunu yaptığında alkışlamayacak mıyız?
***
Fenerbahçe futbol takımının “futbol içinde” kalmasını sağlayan adam ise Ersun Yanal aslında.
Bir tane bile kışkırtmaya gelmedi, öne baktı işini yaptı ilk günden beri. Teknik direktörün bu duruşu futbolcularını da her türlü futbol dışı olaydan kopartıp sahaya odakladı.
Fenerbahçelilerden “yahu bu adam bizim sorunlarımıza hiç destek vermiyor” diyenler çıkabilir.
Aslında Ersun Yanal’ın yöntemi Fenerbahçe’ye en büyük destektir. Arkasında saat gibi işleyen bir takımla her türlü sorununun üstesinden çok daha kolay gelebilir Fenerbahçe.
***
Ve Mancini... Belki henüz başarı adına büyük bir eyleme imza atamadı Türk Futbolu ve Galatasaray’da ama asil duruşuyla o kadar çok vatandaşı bir basamak yukarı taşıdı ki...
En son derbi arifesinde Ersun Yanal’a “geçmiş olsun” mesajı... Çok normal bir davranış diyebilirsiniz. Evet normal. Bize lazım olan da normal davranışlar.
Anormalliğe o kadar alıştık ki, normal davranan herkese teşekkürler.
Hacıosmanoğlu tekrarları
Trabzonspor Başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu’nun güvenlik kamerası bile gördüğünde aynı cümlelerle Aziz Yıldırım’ı suçlaması, tahkir etmesi, kabak tadı vermeye başladı. Hem söylediklerinin değeri azalıyor, hem de futbol geriliminin biraz olsun düşmesine izin vermiyor sayın Başkan.
Ben bıktım...
Lakin dün akşam sayın Hacıosmanoğlu aynı cümlelerini bilmem kaçıncı kez tekrarlarken baktım; arkasında duran ikinci başkanı falan “ilk defa duymuş gibi” jest ve mimiklerle dinleyip başıyla onaylıyor. Suratlarda iftiharla karışık müstehzi bir ifade. Anladım ki, sayın başkan da bıkmış aynı şeyleri tekrarlamaktan ama çevresindekiler “Misafirlerine şiirini okuyan çocuk” gibi itiyorlar başkanı.