Teknik Direktör Aykut Kocaman’ın sezon başından bu yana sahaya sürdüğü 11’ler üstü örtülü hep şu mesajı taşıyor aslında:
“Bu takımda herkes, her zaman, her yerde oynayabilir!”
Bir teknik direktör, forma adaletine futbolcularını inandırıyor ve onlara güveniyorsa, bu mesaj doğru ve yerindedir. Sakatlıklar, yorgunluklar, formsuzluk, rotasyon ve sıra bekleyenler dikkate alındığında bu anlayış her takım için gerekli ve geçerlidir. Ancak Kocaman’ın bu adalet anlayışı zaman zaman Fenerbahçe’nin el freni oluyor... Size örnek mi; İşte Konyaspor deplasmanında heba edilen koca bir ilk 45 dakika...
Kocaman dün sahaya çıkarken geçtiğimiz haftanın kurtarıcısı Valbuena’yı tekrar yedek soyundurmamak adına santrforsuz oynamayı göze almıştı... Daha önce “prim” yapan 4-6-0 düzeni ile yine şapkadan tavşan çıkarırım düşüncesindeydi belli ki...
Mecburiyetten stopere kaydırdığı Josef de Souza’nın yerine de genç Oğuz Kağan’ı tercih etmiş, beklentilerin aksine Ozan’a güvenmemişti... Aslında hem Ozan’a, hem de genç Oğuz’a yazık etmişti...
Ama tüm hesaplar soyunma odasında kaldı... Çünkü planların hiçbiri tutmadı... İlk 20 dakika pas trafiğini sağlayamayan, topun kontrolünü bir türlü eline alamayan Fenerbahçe rakip sahaya bile gidemedi... Konyaspor kalecisi Serkan ekranlarda gözüktüğünde dakikalar 26’yı gösteriyordu... Bu dakikaya kadar sırtı kaleye dönük oynayan Valbuena ve Giuliano bir tehdit olmaktan ve hünerlerini sergilemekten çok uzaktaydı... Oğuz Kağan da iyi kumaşına, tekniğine rağmen Mehmet Topal’ın tandemi gibi oynayıp ileriye fazla destek sağlamayınca oyun doğal olarak kilitlendi. Hücumdaki yetersizliğe rağmen 8. dakikada Milosevic’in yarattığı tehlikenin dışında ev sahibine başka ciddi pozisyon verilmemesi artıydı...
Fenerbahçe ilk yarıda 32’de Aatıf ile yakaladığı gol şansının dışında başka bir üretkenlik sağlayamayınca Kocaman ikinci yarıya Soldado ile başladı. Ancak verimsiz Aatıf’ı kulübeye çekmek yerine Oğuz Kağan’ı aldı, ardından tüm taşları yerinden oynattı... Dirar sağ beke, Isla stopere geçti. Aatıf ile Valbuena iki kanadı sahiplendi... Souza-Topal ikilisi orta alanda tekrar buluştu... Saha içindeki bu türbülans ister istemez takımın da başını döndürdü... Ve Isla’nın hatasıyla geriye düşüldü...
Bu golün şokunu çabuk atlatan ve Konyaspor’u sıkıştırmaya başlayan Fenerbahçe, Mehmet Topal ile oyuna denge getirdi... Ardından skoru lehine çevirebilmek adına büyük mücadele verdi... Pozisyonlar da üretti... Kalesinde bir top direkten dönse de uzatmaların son dakikasında önce Fernandao, ardından Valbuena ile galibiyet ayağına kadar geldi ancak iki pozisyonda da şans Fenerbahçe’nin yanında değildi...
Fenerbahçe, Konya’da önemli bir iki puan bıraktı... Ancak sezonun ortasında liderin dokuz puan gerisine düşmüş bir takım için ligin ilk yarısı o kadar da sancılı kapanmadı... O yüzden Fenerbahçe adına enseyi karartmanın bir anlamı yok... Fakat geride kalan 17 haftanın analizi yapıldığında eksik de çok... Devre arası bu eksiklikler giderilirse daha farklı bir takım izleyebiliriz... Aksi halde bu yarıştan sıyrılmak gerçekten zor...