Ligde bıçak sırtında ilerleyen Fenerbahçe maça durgun ve coşkusuz girdi. Çünkü konsantre değildi. Rakibi kendi ceza alanına fazla yaklaştırdı. Sezonun en az şut çeken ikinci takımı Kayserispor’a ilk yarıda 4’ü isabetli, 6 şut şansı tanındı... Bunlardan biri de zaten golle sonuçlandı. Ev sahibi özellikle yeni transfer Varela başta olmak üzere dirençli orta sahası ile Fenerbahçe’yi geriye itmeyi iyi becerdi. Hücumda tüm iş yükünü çeken Lens de fazla kendini gösteremeyince daha iştahlı, daha hırslı Kayserispor oyuna hükmeden taraftı...
Umut’un 32’de gelen golü sonrası o ana kadar “öylesine” oynayan Fenerbahçe, durumu idare etmeyi bıraktı, biraz maça asıldı... Orta saha önde basmayı hatırladı, kanatlar biraz canlandı. Bu bile sarı-lacivertli ekibin devre bitene kadar hem Mehmet Topal ile eşitliği sağlamasına, hem de öne geçecek fırsatları yakalamasına yetti de arttı bile... Ancak burada kalitesizlik yine kendini gösterdi. Becerikli kramponlara sahip olmayan Fenerbahçe rakibinin gardını bir türlü düşüremedi...
İkinci yarının başında da rakibi zorlamaya, daha tempolu oynamaya çalıştılar. Fernandao’nun kaçırdığı yüzde yüzlük gol pozisyonunun ardından Sergen Yalçın’ın orta sahadaki Lawal-N’Guemo değişikliği Kayserispor’un yeniden rüzgarı arkasına almasını sağladı. Çok geçmeden Güray ev sahibini bir kez daha öne geçirdi. Kalan bölümde Van Persie ve Karavaev’i alarak oyunu çevirmeye çalışan Fenerbahçe bunda başarılı olamayınca geçen hafta yeşerttiği umutlarını yine toprağın altına itti... Zaten küme düşmeye oynayan bir takıma beş puan bırakırsanız şampiyonluk hayalleri biraz komik kaçıyor sanki..
Kayserispor’un son dakikalarda iki gol daha bularak müthiş bir finale imza attığı maçtan çıkan bu çarpıcı ve şaşırtıcı sonuç sürpriz sayılmamalı... Neden mi?
1. Fenerbahçe mücadele etmeden, rakibi küçümseyerek, tempo yapmayarak her takıma karşı zorlanıyor... Dün de durum böyleydi...
2. Oyuncular belki ellerinden geleni yapıyorlar ama kalitesizlik takımı bir yere kadar taşıyor...
3. Fizik gücü yerlerde olan, tek bir ikili mücadele kazanamayan, 10 numara diye sezon başından beri taraftara yutturulmaya çalışılan Salih Uçan bu formaya çok hafif kaçıyor...
4. Kim ne derse desin Şener ve Hasan Ali ikilisi, hem ofansif becerileri, hem kademe anlayışları ile Caner ve Gökhan Gönül’ü çok fazla aratıyor...
Gelelim asıl meseleye;
“Bu takıma en az 3-4 takviye gerek” diye aylardır kendini parçalayan Advocaat’ın önüne sadece ikinci sınıf bir Ukraynalı’yı (Karavaev) koyarak “Hadi hoca bizi başarıya taşı” diyen yönetim en büyük suçludur... Bir 10 numara transferini bile aylardır yapamayan yönetim dün geceki utanç tablosunu taraftara nasıl açıklayacak merak ediyoruz... Trabzonspor’un kovduğu Güray Vural eğer Fenerbahçe’yi tek başına dize getiriyorsa vah ki ne vah...
Kısacası; harç bitti, hadi paydos!