Fenerbahçe gibi bir takım böyle baştan savma, savruk ve dağınık bir anlayışla oynamamalı... Hele hele özellikle ilk yarıda kazanılan tüm topları oyun kurmadan, kendi savunma bölgesinin olabildiğince uzağına atmak, sorumluluktan kaçmaktan başka bir şey değildi... Dün yıllarca sağ eliyle yemek yemeye alışmış Fenerbahçe sol elle bu işi yapmaya kalkışınca gerçekten komik görüntüler ortaya çıktı. Sahi bu bir taktik miydi, yoksa futbolculardaki özgüven kaybının bir getirisi mi? Cristian - M.Topal, M.Topal-Selçuk, Selçuk-Cristian... Hiçbir şey farketmiyor... Bu orta saha ne uzun oynamayı, ne kısayı becerebiliyor... Becermesi de zor gibi gözüküyor...
Aykut Kocaman bir röportajında futbolculuk hayatında hep zor vuruşları tercih ettiğini, zor goller atmak isterken takımını çok golden ettiğini dile getirmişti. Bu fantazi ne yazık ki antrenörlük hayatında da devam ediyor. Fenerbahçe’nin her maç sıkıntı yaşaması için kenarda elinden geleni yapıyor. 10 kişilik rakiplere bile diş geçiremiyorsanız, oyuncu seçimleri ve değişiklikleri hep hatalıysa, işler kötü giderken bir B planınız elinizde yoksa belli ki kusur sizde... Maçın skoru inanın hiç önemli değil. Önemli olan yönetim ve teknik heyetin artık gerçeklerle yüzleşebilmeleri... Bu böyle gitmez çünkü...