Hedefi Dünya Kupası finalleri olan bir ekibi, bu tip hazırlık maçlarında fazlaca eleştirmeye oldum olası karşıyımdır. Lig bitmiş, adaleler yorgun, bu faktörlere bir de yoğun transfer trafiğini eklersek, böylesi bir tabloda mükemmeli aramak biraz lüks olmaz mı? Kaldı ki ay - yıldızlı ekibimizin iskelet kadrosunda yer alan birçok oyuncu da yok.
Diyeceksiniz ki bunlar mazaret mi? Elbette, hayır... Ne var ki, Fransa güçlü bir ekip. Hem topu ayağa oynuyorlar, hem ofansta çoğalıyorlar, hem de presle rakibi boğuyorlar.
Buna karşın ilk yarıda rakibimizin aradığı ama bulamadığı iki net pozisyon yakaladık. Hele Arda’nın kaçırdığı inanılmazdı. Anelka’yı tutmakta zorlandık. Penaltı yaptıran ve kırmızı kart gören İbrahim Üzülmez’i ipe çekmek yanlış olur. Anelka Üzülmez’den kurtulsaydı, zaten goldü. Peki, Gökhan Zan ya da Hakan Balta neredeydiler? Üzülmez’in o pozisyonda kademeye girmesi bile başarıdır. Hatası, takımını on kişi bırakması.
Tüm bu handikaplarımıza karşın, oynama ve kazanma isteğimizin üst düzeyde olması en büyük artımız idi. Ön liberoda oynayan Nuri Şahin’i çok beğendim. Riske girmiyor, topla çıkışları mükemmele yakın.
İkinci yarıda Semih’in oyuna girmesi, biraz takımımıza hareketlilik kazandırdı. On kişi kalmamıza karşın oyundan fazla düşmedik, gol girişimlerimiz oldu, ancak eksik olmanın verdiği dezavantajla rakibimize bu yarıda çok pozisyon verdik.
Gurbetçilere yakışmadı
Ancak Volkan tecrübesiyle olası bir farkı önledi dersek, abartmış olmayız. Milli Takım’ın gediklileri Tuncay, Arda, Sabri ve Halil Altıntop’tan çok şeyler bekledik, ama bulamadık!
Zaman zaman ofansif girişimler yaptık, ancak pozisyon ya da gol için asla yeterli olmadı. Fransa’nın bitmek tükenmek bilmeyen ofansif girişimlerinde müthiş bir savunma yaptık. Elbette Volkan’ı ayrı tutmamız şart.
Bir çift lafımız da gurbetçilere. Centilmenlik içinde geçen bir karşılaşmaya yabancı cisim atarak hem gölge düşürdüler, hem de oyunumuzu soğuttular! Onlara hiç ama hiç mi yakıştıramadık!