Mevcut oyuncu kadrosuyla devre arasına dek ne toplanırsa “Allah bin bereket versin!” demiştik.
Lafı uzatmanın gereği yok; onca eksiğe rağmen Trabzonspor’daki bu çıkışın mimarı Avcı’dır. Gerisi hikâyedir, masaldır!
Teknik adamdan da bir yere kadar. Eldeki malzeme sınırlı-kısıtlı olursa… Her maç işler yolunda gitmeyebilir zira.
Dememiz o ki, eksik bölgelere transfer yapmak için bu kadar beklemenin anlamı yoktu. Hem birkaç oyuncu ile yollar ayrılmışken hem yukarıdaki takımlarla ara daha fazla açılmamışken hem de hafta içi ‘Süper Kupa’ maçı sırada beklerken…
Gençlerbirliği’nin son üç haftada yediği gol sayısı bir düzine, fazlası var eksiği yok, attığı da sadece bir. O anlamda Trabzonspor’un ne kadar şanslı olduğunu düşünün.
Pasa dayalı oyuna sığınan takımlar ve teknik oyuncular için zeminin önemini anlatmaya gerek yok. Zemin Ankara’nın kuru ayazından, kardan nasibini almış; bazı bölümler çok kötü.
Avcı’nın takımı insan yorulur, top yorulmaz anlayışıyla her geçen hafta üzerine koyarak gidiyor. Gücü belli başkent temsilcisinin karşısında topun ve oyunun tamamen hakimiydiler. Golü de 36. dakikaya kadar varlığı ile yokluğu belli olmayan Djaniny ile buldular.
Devamında Trabzonspor’un üzerine gitmeye çalışan Gençlerbirliği ve belli bölümlerde daha hızlı oynamaya başlayan bir Trabzonspor vardı. 2. golü de Ekuban’la hızlı oynadıkları için buldular.
Trabzonspor, Ankara’da çok rahat kazanacağı maçın son bölümlerinde sevenlerine tansiyon ve kalp ilaçlarını bir kez daha aldırdı! Her rakibin Gençlerbirliği gibi olmayacağını, takviyenin şart olduğunu bir kez daha hatırlatalım. Çiçeği burnunda Berat mı? İyi oyuncu direkt katkı sağlar. Bordo-mavili takımın adeta sigortası oldu genç oyuncu!