Trabzon’da bazı trafik lambalarında kupa görseli, her belediye otobüsünde kart okutulduğunda ‘O sene bu sene’ sesi, hem göze hem de kulağa hitap eden ve de çok mutlu eden…
Kulağımıza gelen haberlere göre, Trabzonsporlular şampiyonluk kutlamalarının çalışmasını bayağı hızlandırmışlar. Anladığımız; yıllarca konuşulacak, kuşaktan kuşağa anlatılacak bir kutlama olacak.
Ne mutlu bu neslin çocuklarına; büyüklerine yıllardır ‘Bizi Trabzonsporlu yaptınız, biz ne zaman şampiyonluk göreceğiz?’ diyerek sitem eden çocukların, şampiyonluk yaşamış büyükleri gibi gururla ve onurla anlatacakları hikayeleri var artık.
Maça dönecek olursak…
İlikleri donduran soğuk havada izleyenlerin içini ısıtan bir ilk yarı oynandı ki, dört dörtlük; iki gol ev sahibinden, iki gol misafir Göztepe’den…
Ahmetcan’ın filelerle kucaklaşmakta olan topa ‘hayır’ demesinden birkaç dakika sonra, Denswil’in, Halil ile aynı topa koşarken kendi isteğiyle düşmesi(!), VAR’a bakılmasına rağmen golün verilmesi sinirleri bir hayli gerdi! Trabzonsporluları adeta ateş bastı, ter boşaldılar!
Ne olduysa yenilen o golden sonra oldu; önce Nwakaeme devreye girdi, devamını Visca ile Abdülkadir Ömür, ortaklığı getirdi. Yedikleri beraberlik golü zincirleme hatalardan kaynaklı, yakışmadı açıkçası…
Bordo-mavililerin şampiyonluk yolunda Djaniny ve Dorukhan’ın katkılarını yazmakla bitiremeyiz. Dün gece ikisi oyuna girdikten sonra gecenin rengi, oyunun seyri ve skor tabelası değişti. Olağanüstü oynadı Dorukhan. Djaniny’nin golü, Dorukhan’ın başlattığı, Visca’nın taşıdığı, ilk yarıda olduğu gibi Ömür’e ‘atarsın sen’ dediği dördüncü golden sonra daha etkili oynadı Trabzonspor…
Abdullah Avcı’nın çocuklarını izlemek hakikaten büyük keyif. Bu sezon sevenlerini fazlasıyla mutlu ettiler. Sevenleri de onları hiç yalnız bırakmadılar ama, hem tribünlerde hem de saha dışında yaptıklarıyla…