Trabzonspor yönetimi o anne ve oğlunu…

‘3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde…
İyi gün dostu Trabzonsporluların, bordo-mavili takımı tribünlerde kaderine terk ettiği yıllar, ‘Trabzonspor’un bize ihtiyacı var yavrum, gel birlikte gidelim’ diyerek, gözünün nuru, engelli yavrusunu sırtına alıp Avni Aker’in yolunu tutan o anne geldi aklımıza yine…
**
Yattığı yerden kalkamayan, yürüyemeyen ve de konuşamayan yavrusu 16 yaşında idi…
Yavru Muhammed konuşabilseydi; annesinden önce gitmeleri gerektiğini söylerdi zaten…
Kalkıp yürüyebilseydi; herkesten önce koşardı Trabzonsporluların kalbinin attığı yere…
**
Çalışmaktan elleri nasır tutan anne, 16 yaşındaki Muhammed’ine önce bordo-mavi formayı giydirmiş, sonra da odun, fındık, çay ve çayır taşıdığı sırtına almıştı hayatına anlam katan değerini…
Evdekilerin yardımıyla da kalın bir urganla sağlamlaştırmıştı, olup-biteni kavramaya çalışan engelli evladının sırtındaki yerini…
**
Ve…
Kötü gününde Trabzonspor’u yalnız bırakmayanlarla tribündeki yerini aldılar…
Muhammed hala annenin sırtında, annenin gözleri sahada…
Ana ile oğul; parçalanmaz bir kaya, aşılmaz bir dağ görünümündeydi!
Aslında onlar Trabzonspor’un görünen resmiydiler;
Kükreyen bir aslan, nazik bir tay edasında, stadın ışıkları ikisinin yüzüne vururken altından yapılmış bir heykele benziyorlardı.
Gözlerindeki mutluluk, Avni Aker’in ışıkları gibi karanlığa meydan okumuştu o gece!
**
Bu köşenin yazarı ve de bir Trabzonsporlu olarak o yılları, o günleri, o anneyi ve de dünyalar tatlısı Muhammed’i unutmamız mümkün değil.
Çalışmaktan nasırlaşan ellerin sahibi Trabzonsporlu o anne ve evlat Muhammed, Trabzonspor’un desteğe, birlikteliğe ihtiyacı olduğu o yıl, o gece herkese/hepimize o kadar büyük bir ders vermişti ki anlatmaya ne kelime yeter ne de cümle!
**
Bu vesileyle;
Muhammed başta olmak üzere tüm engelli kardeşlerimizin ‘3 Aralık Engelliler Günü’nü kutlar, o anne ve de bütün annelerin ellerinden öperim…
**
Trabzonspor yönetiminin, böyle güzel günlerde anne ve oğlunu maç(lar)a davet etmeleri dileklerimizle..!
Zira iyi günde herkes, herkesin yanında olur, önemli olan kötü günde sizi yalnız bırakmayanı arayıp bulmak, sarılmak, kucaklamak ve de teşekkür etmek gerekir…