Sahada üç Türk oyuncu bulundurma zorunluluğu sadece teknik adamları değil, milyonlarca futbolseveri matematiğe, kadro yapmaya zorluyor! Her karşılaşma öncesi her birimizin elinde kalem, kâğıt; olmadı bir daha diyerekten sil baştan yapıyoruz da… Dün Trabzonsporluların o anlamda hesap-kitap yapma gibi bir şansları yoktu; mecburen dört Türk oyuncuyla çıktılar sahaya!
Bir takımın defansı et, tırnak birlikteliği taşımıyorsa, o takımın futbolun kolektif boyutunu sahaya yansıtmasının mümkün olmadığına bir kez daha şahit olduk…
Son haftaların formda, üçte üç yapmış, özgüveni tavan yapmış Alanyasporlu oyuncular, ayağa hızlı paslarla çıkacaklarını, hızlı adamlarının koşu koridorlarına atacakları toplarla gol arayacaklarını kime sorsanız tahmin ederdi, Trabzonspor defansı hariç! Trabzonspor gibi şampiyonluğa oynayan bir takım bu tip golleri yememeli, defansı bu hataları yapmamalı...
Oyunu kendi alanında kabul eden, kademeli savunma anlayışında hata yapmayan takımlara gol atmak kolay değil, böyle durumlarda ya bireysel yetenekleri olan oyuncularınız devreye girecek ya bekleri oyuna sokacaksınız ya da duran toplar...
Nitekim Trabzonspor golü duran toptan buldu, Bakasetas’ın, Cornelius’un kafasına indirdiği topa Serkan’ın yapacağı fazla bir şey yoktu.
İkinci yarı her şeyi denedi Trabzonspor, bir kişi eksik kaldıklarında daha fazla pozisyona girdiler, daha iyi oynadılar desek abartmış olmayız! Hakkını teslim edelim Bülent Korkmaz’ın öğrencileri iyi kapandılar, hata yapmadılar.
Kırılma anı 75’te Gervinho’nun rakiplerini geçtikten sonra uygun durumda olan arkadaşlarına pas verme yerine kaleyi şut atması, dönen topta Hüseyin’in ikinci sarıdan atılması oldu.
Uzun lafın kısası, Emre, 83’te atamayınca Alanyaspor galibiyetten, son dakikalarda Edgar’ın iki vuruşuna Serkan izin vermeyince Trabzonspor liderlikten oldu.