Bu yazı Fenerbahçe-İBB maçının skorundan bağımsız yazıldı. Çünkü sarı lacivertliler karşılaşmadan üç puan çıkarmayı başarsa da ortaya beklentileri karşılamaktan son derece uzak bir performans koydu.
Fenerbahçe orkestrası aylar önce şefini kaybetti. O şefin asıl gönderilme nedeni şefe dayalı bir orkestradan rahatsızlık duyulmasıydı ve aslına bakılırsa bu neden yeterince makuldü.
Fakat zaman geçtikçe görüldü ki şefi olmayan orkestra hâlâ bir şefi varmış gibi çalmaya çalışıyor. Hatta giden şefin yerine orkestradan bir de şef atandı; şeflik görevini yerine getirecek nitelikte olmayan bir şef.
Fenerbahçe’nin özeti bu.
Alex’in gidişinin üzerinden aylar geçmişken Brezilyalının yine bir Fenerbahçe yazısında ana konu olması sarı lacivertliler adına düşündürücü fakat mevcut durum bunu gerektiriyor. Zira bugünkü Fenerbahçe rakip ceza sahasında çoğalamıyor, orta alandan pozisyon geliştiremiyor hatta etkili paslaşamıyor. Tüm bunların sonucu sarı lacivertlilerin oyuna hükmedememesi, nedeni de oyun kurucu bölgesindeki eksiklik.
Elbette futbolda klasik bir on numarayla oynamak tek seçenek değil fakat eğer tercih bu değilse mevcut orta saha oyuncularının yaratıcılık konusunda vasatın üstüne çıkmaları gerekir. Cristian, M.Topal ve Meireles bunu yapamıyor. Velhasıl bugün gelinen noktada Alexsiz Fenerbahçe’nin neden hâlâ Alexli gibi oynadığı sorusu en az klişe olduğu kadar anlamlı bir soru.
Fenerbahçe’nin yıllardır oynadığı sisteminin akşamdan sabaha değişmesini beklemek haksızlık olur fakat böyle bir değişikliğe niyet dahi edilmemesi de takıma yapılan bir haksızlık.
İlk yarısı berabere tamamlanan ve ikinci yarıda Fenerbahçe’nin ilk kırk beş dakikada gösterdiği performansın üzerine çıkmak zorunda olduğu maçta sarı lacivertlilerin yedek kulübesinde bir santrafor olmaması Aykut Kocaman’ın tek santraforlu sistemden vazgeçmeyi aklından bile geçirmediğini gösteriyor. Bu düşünce, tartışmaya açıklığı bir tarafa, içinde çok önemli bir de risk barındırıyor. Zira herhangi bir nedenle Sow’un oyuna devam edemeyecek olması halinde Fenerbahçe’nin tek seçeneği aslen santrafor olmayan Kuyt’un o bölgede görevlendirilmesi.
Fenerbahçe’nin bu tür imkânsızlıklar yerine geniş alternatifleri olmalı.
Fenerbahçe geride kalan maçlarda attığı gol sayısı kötü bir performans izlenimi vermiyor fakat kaydedilen gollerin çoğunun organize bir ataktan ziyade bireysel performans veya rakip savunmanın bariz hatasından kaynaklanan “ekstra” sayılar olması, gözden kaçırılmaması ve üstesinden gelinmesi gereken bir sorun.
Velhasıl Fenerbahçe İBB karşısında kazanmasına karşın, yukarıdaki nedenlerden dolayı, son derece zorlandı ve rakibin ligin vasat ekiplerinden biri olmasının yanı sıra benzer sıkıntıların başka maçlarda da yaşanması nedeniyle bu zorlanmayı ileriye dönük bir uyarı sinyali olarak görmek gerek. Nitekim Aykut Kocaman ve ekibinin ilerleyen dönemde bu sorunları aşmak için transfer, mevcut oyuncuların performansını artırması ve alternatifli oyun sistemi gibi gerekli tedbirleri alması şart.
Son söz, puan kaybı yaşamadan alınacak önlemler, puan kaybından sonra alınanlardan çok daha önemli, etkili ve değerlidir.
twitter: _acn_