“Noel sonlarıyd.ı Mourinho, eşi, kızı ve oğlu ile buz pateni yapmaya gitmişti. Kızını ve oğlunu buz üzerinde kayarken izlemek için sırtını bir duvara yasladı, kız oldukça temkinli, oğlan ise daha dikkatsizdi. Görüş açısı kapandığında çocukları kontrol etmek için biraz ilerliyor,eşinin yanına döndüğünde ise ona bir öpücük veriyordu. Sık sık çocuklarına sesleniyor ve tekniklerini nasıl geliştirebilecekleri hakkında el kol işaretleri ile önerilerde bulunuyordu. Zaman zaman çoğu çocuk gibi onlar da düşüyordu; bir seferinde oğlu düştükten sonra buz üzerinde ayağa kalkmakta zorlandı. Mourinho hemen yanına koştu ve ona yardım elini uzatmaktansa ayağa kalkmak için en iyi yöntemi gösterdi. Çocuk, babasının verdiği tavsiyeleri uygulamaya çalışırken, Mourinho oğlunu hiç sıkıştırmadan bekliyor, sabırla gülümsüyordu. Çocuk tekrar düştüğünde, artık kendisine ayağa kalkma konusunda çok daha fazla güveniyordu.”[1]
Bu alıntıdaki babanın Jose Mourinho olması sadece güzel bir tesadüf. Zira burada altını çizmek istediğim nokta babanın kim olduğu değil çocuklarına davranış biçimi.
Mehmet Ali Aydınlar görev süresi boyunca devamlı eleştirildi. Bu eleştrilerin merkezinde, süreci iyi yönetememesi vardı. Aydınlar’ın dün yaptığı ve izleyenlerde sanki on gün öncesine kadar TFF başkanı olan kendisi değilmiş izlenimi uyandıran açıklamaları, akıllara Nasreddin Hoca’nın “kedi ve et” fıkrasını getirdi fakat başkanın hem icraatları hem de açıklamaları bir arada değerlendirildiğinde anlaşılıyor ki Mehmet Ali Aydınlar’ın babalık tarzı Mourinho’nunkinden çok farklı.
Aydınlar’ın şu ifadeleri, onun yönetim tarzını belli etmesi açısından oldukça önemli:
“Bugüne kadar getirebilmemiz bile büyük başarı.”
“Bu işin çok boyutu var. Sportif, ekonomik, toplumsal boyutu var. Türk futbolunun değeri 1 milyar Euro olarak görülüyor. Fenerbahçe'nin düşmesi bunu ciddi şekilde etkileyecek. Çok ciddi ödemeler var.”
“Ben yardımcı olmaya çalıştım her zaman.”
Tüm bunlar alt alta toplandığı zaman ortaya çıkan sonuç Mehmet Ali Aydınlar’ın başkanlık görevini büyük bir sorumluluk bilinciyle ve çocuklarına kol kanat geren bir baba edasıyla yerine getirmiş olduğu. Aksi halde dün yapılan açıklamaların hiç bir anlamı yok.
Mehmet Ali Aydınlar’ın “babalık” tarzını doğru bulabilirsiniz fakat unutmamak gerekir ki merdiven çıkmaya çalışırken kendisine müdahale edilmeyen ve girişimlerinin sonucunu yukarı çıkarak veya yere düşerek alan çocuklar, büyüdüklerinde, basamakları annelerinin kucağında geçenlere nazaran çok daha güçlü ve kendine güvenli bireyler olurken bebekliğinde koltuğa çıkmasına, çocukluğunda ödevlerine, okulu bitirdiğinde iş bulmasına yardım edilenler hayatları boyunca birilerinin desteğine ihtiyaç duyuyor.
Son olarak, Aydınlar’ın yönetim tarzının temelinde onun kulüpleri veya Türk Futbolu’nu sevmesi olduğu fikri akıllara gelebilir fakat sizce Mehmet Ali Aydınlar Türk Futbolu’nu, Mourinho’nun çocuklarını sevdiğinden daha fazla sevebilir mi?
twitter: _acn_
e-posta: can.nizamoglu@gmail.com
[1]Barclay, P. (2006), Jose Mourinho Başarının Anatomisi, blm 1.