Bernd Schuster’in kulakları çınlasın. Alman Hoca, pek sanmıyorum ama, eğer Fenerbahçe-Bursaspor maçını izlediyse Bursaspor’un oyun anlayışının 60’ların da öncesine gittiğini söylemiştir.
Yeşil beyazlıların, rakibin kendi sahasındaki gücünü hesaba katarak önceliği tamamen savunmaya vermesi ve kontra ataklarla gol aramasında eleştirilecek bir nokta yok fakat takımını bu şekildeki bir oyun anlayışı ile sahaya sürdükten sonra Ertuğrul Sağlam’ın galibiyeti kaçırdıkları için üzgün olduğunu belirtmesi genç teknik adam adına uygulama ve açıklamanın çelişkisi şeklinde yansıdı ekranlara.
Aykut Kocaman’ın ne Niang’tan ne de son maçlarda iyi oynayan Semih’ten vazgeçebilmesi, sarı lacivertliler adına bu sene ciddi anlamda hiç denenmemiş bir sistemi ortaya çıkardı ki, hem Semih’in, sonradan dâhil olduğu maçlarda olduğu kadar etkili olamaması hem de Bursaspor’un sağlam defansının ev sahibinin göbekten gelen akınlarına başarıyla karşılık vermesi, Fenerbahçe adına maçın çoğunun verimsiz geçmesine neden oldu.
Geçtiğimiz aralık ayından beri Kadıköy’de oynadığı maçlarda kalesinde gol görmeyen Fenerbahçe için bir maçı daha gol yemeden tamamlamak çok beklenmedik bir olay değil fakat sarı lacivertlilerin bu sezon ikinci kez kendi sahasında gol atamaması önemli bir veriydi ve bunun en önemli nedeni de Bursaspor’un iki stoperi Serdar -ki Alex’in Galatasaray ve Beşiktaş’a attığı kafa golünü takımının da yemesini engelleyen isim oldu- ve İbrahim’in –ki hemen hemen tüm hava toplarının hâkimiydi- hatasız oyunuydu.
Neticede iki güçlü takımın Kadıköy’deki mücadelesinde Bursaspor yenilmeme hedefine ulaştığı, Fenerbahçe ise elinden gelen mücadeleyi gösterdiği için başarısız olarak değerlendirilmemeli. Nitekim taraftarlık bilincinin tartışıldığı şu günlerde Fenerbahçe taraftarının maç sonunda takımlarına verdiği destek muhtemelen haftanın en güzel hareketi oldu.
İki tarafın da diğerine bariz üstünlük kuramadığı maçın hakkı beraberlikti ve aslında futbolun adaleti olduğunu gösteren bu beraberlik elbette sarı lacivertliler adına bir kayıp gibi görünüyor. Ancak ortada daha yirmi bir puanlık bir pasta olması ve iki şampiyonluk adayının da %70 oranında aynı parkurdan yürüdüğü gerçeği yaşananları kayıp veya kazanç olarak adlandırmanın mümkün olmadığını gösteriyor.
Shota ve Hurma’ya sahip çıkalım!
Kayserispor bu sene tüm rakiplerini hem korkutan hem de onların takdirini kazanan bir kulüp yapısında ve takım görüntüsündeyse bunda iki baş mimar var: Shota ve Süleyman Hurma.
Maalesef iyi şeylere kolay alışmanın bir olumsuzluğu olarak son haftalarda bir düşüş yaşayan Kayserispor’un taraftarları maç içinde Hurma’yı istifaya davet ederken maç sonunda yerel bir basın mensubu, takıma sadece sıralama olarak değil oyun olarak da tarihinin en başarılı dönemini yaşatan Shota’ya “istifa etmeyi düşünüyor musunuz?” diye sorabiliyor!
Her zaman futbolumuzun gelişmesini diliyor ve bunun için mücadele ediyoruz fakat unutmamak gerekir ki futbola bakışımız gelişmeden sahadaki oyunumuz asla gelişmez.