Dün akşam Aykut Kocaman ve öğrencilerinin tek dileği vardı o da bir şekilde Sivasspor engelini aşıp kendileri için oldukça yıpratıcı geçen ligin ilk yarısını galibiyetle kapatmak.
Galibiyet dışındaki her sonucun sarı lacivertliler için lige ilk yarı sonunda havlu atmak demek olduğunun bilincinde olan tüm futbolcular, Sivasspor karşısında sezonun en iyi mücadelelerinden birini (60. dakikadan sonra da mücadeleye devam ederek) sergiledi fakat bu aşırı motivasyonun beraberinde getirdiği stres ve tedirginlik, dakikalar golsüz geçildikçe, sarı lacivertliler için en az rakip futbolcular kadar önemli bir tehdit halini aldı.
Fenerbahçe’nin Sivasspor sınavı tabiri caizse yarısı dolu/boş bir bardaktı ve bu nedenle sarı lacivertliler için hem olumlu konuşmak mümkün hem de olumsuzlukların altını çizmek.
Örneğin Sivasspor karşısındaki mücadele tam anlamıyla takdire şayandı ancak bu mücadele sonrasında çok az gol pozisyonu bulunması, rakibin savunma başarısından çok özellikle kanatları kullanamayan ev sahibi takımın üretkenlik sorununun bir sonucuydu.
Diğer taraftan Alex bir kez daha takımının üç puan almasında başrolü oynadı ve Brezilyalı oyuncu Fenerbahçe için diğer hiçbir takımda olmayan çok etkili bir silah olduğunu bir kez daha gösterdi ancak takımın yükünün çoğunun tek bir futbolcu tarafından üstlenilmesi bir yandan takım için önemli bir şansken diğer taraftan da çok büyük bir risk anlamına geliyor.
Veya sarı lacivertliler Sivasspor galibiyeti sonucunda, ilk yarı itibariyle kendi sahasında en fazla puan toplayan takım unvanını elde etti ancak deplasmanlarda bu başarının yarısının dahi yakalanamaması Aykut Kocaman ve öğrencileri için aşılması gereken çok ciddi bir sorun.
Sonuçta Fenerbahçe’nin oldukça zorlandığı Sivasspor maçı hem olumlu hem de olumsuz eleştirilere son derece açık fakat alınan galibiyetle en azından umutların ligin ikinci yarısına taşınması düşünüldüğünde bardağın yarısını dolu görmek biraz daha mantıklı gibi görünüyor.