Barcelona’nın ezeli rakibini 5-0 maglup ettigi 29 Kasim 2010 tarihinden sonra gezegenin bu en iyi iki takimi arasındaki maclar, beklentilerin aksine heyecan yerine stress, gol pozisyonu yerine gerginlik ve guzel futbol yerine kisirliktan ibaret olmaya basladi.
Çarsamba aksami, bu sefer Şampionlar Ligi vesilesiyle karsi karsiya gelen bu iki Ispanyol takiminın mücadelesinde de bir taraf 10 kisi kalana kadar senaryo ayniydi: beyaz formali en az sekiz futbolcu kendi yari sahasinda, kirmizi mavililer topa rakiplerinin iki misli daha fazla hakim, iki takim da rakibine saygi duymanın otesinde ondan korktugundan kontrol en ust seviyede, oyun oldukca yavas ve ortada futbolun meyvesinin baş harfi bile yok! Doksan dakika icinde futbola dair yapilan tek hareket teknik direktorlerin oyuna mudahaleleri oldu ve Mourinho’nun Adebayor hamlesi ne denli yanlissa, Guardiola’nin Affelay’i sahaya surmesi o kadar olumluydu; nitekim bu değişiklikler skor tabelasina da birebir yansıdı.
Lionel Messi
Messi’nin yeryüzündeki en iyi oyuncu olduğu maglum ama bu oyuncunun hemen hemen her macta kendini bir kez daha kanıtlayıcı işler yapması hem o, hem de bizim gibi onu izleme şerefine nail olanlar icin tam anlamıyla ekstra. Messi’yi hic tanimayan birine onun ikinci golunu izletirseniz sanirim bu kisi Messi’nin nasil bir oyuncu olduğunu buyuk oranda anlayacaktır. Zira, tıpkı yazi yazma konusunda öğretildığı gibi etkileyici bir giris, anlam bütünluğu taşıyan ve beklentiyi ust seviyeye taşıyan bir gelisme ve son derece etkileyici bir sonuç bolumunden olusan bu gol adeta genc süperstarin oyun tarzini da ozetler nitelikteydi.
Messi’nin en buyuk oyuncu olmasınin en onemli nedenlerinden biri de Arjantinli oyuncu sadece golleri ile degil, çalımları ve arapaslarıyla da karşılaşmanin bir futbol maçı olduğunu bize hatirlatan tek isim olması. bunun yanı sıra muhtemelen o olmasa, adını duyunca dahi heyecanlandığımız El Classico futbol olarak bize hic bir şey vermeyecek; dağ sadece bir fare doğuracaktı.
Jose Mourinho
Nasil Messi dünyanın en iyisi ise, J. Mourinho da kendi alaninda rakipsiz fakat Portekizli teknik adam bazi durumla o denli garip davranislar sergiliyor ki onun fazla abartildığğ dusunmeden edemiyorum. Mourinho’nun artik kale onune otobus park etmenin de otesine gecen savunma planı her ne kadar icimizi karartsa da rakibin adeta bir uzay takimi olması nedeniyle bu durum bir olcude anlayısla karsılanabilir ancak Pepe’nin kırmızı kart gordugu dakikada en az Pepe kadar düşüncesiz davranıslar icine girip takıminı, hem de kendisine en cok ihtiyac duyuldugu anda, yalniz bırakması artik kendisini ifade etmek icin “tecrubeli” kelimesinin yetersiz kaldığı teknik adam icin asla kabul edilebilir bir davranıs olmadi. Ayrica rakibini durdurmaya calışmanın otesine gecememek, takımının Pepe’nin eksikligini hissetmesini engelleyememek ve Mesut-Adebayor degisikliginin yanlıslığı Portekzili teknik adam icin mactaki teknik hata ve eksiklikler olarak on plana çıktı.
Neticede artık sadece bir Barcelona-Real Madrid karşılaşması olmakla yetinmeyip Messi-Ronaldo veya Mourinho-Guardiola kapışması anlamlarini da taşıyan El Clasico’larin asinda bir futbol oyunu olduğu unutulup olayin bir sinir harbine dönüşmesi nedeniyle bu doksan dakikalarda futbol cok geri planda kalıyor ve seyir zevkinin artması icin mutlaka ekstra bir durum gerekiyor. Son karşılaşmada bu ekstra durumlar Pepe ve Messi oldu ve Katalanlar, bir onceki gün Manchester United’in Schalke’ye yaptigini, Real Madrid’e yaparak ezeli rakipleri ile aralarindaki farkın bir anlamda Manchester United ile Schalke arasındakine eşit olduğu izlenimini vermiş oldu.