Hani Aykut Kocaman, zamanında “kalemize gelen ilk top gol oluyor” diye serzenişte bulunuyor ve aslında işi biraz da şanssızlığa vuruyordu ya, işte ondan sonra gelen üç teknik adam da o “şanssızlığa” çare bulamadı. Bugün de Isla benzer şekilde, “her maçın başında geri duruma düşüp bu durumdan kurtulmaya çalışıyoruz” diye veryansın ediyor. Gerçekten de Fenerbahçe bu sezon oynadığı 25 maçın 15’inde yenik duruma düştü. Sonra da ha babam geri dönme çabaları.
Bu erken geri düşme işi on maçta bir olsa belki şanssızlık parantezine alınabilirdi. Fakat on maçın altısında oyuna 1-0 geride başlıyorsanız burada şanssızlıktan öte ve şanssızlıktan ziyade bir durum var demektir.
Geçen hafta Rizespor, deplasmanda oynamasına, yenik durumda olmasına ve on kişi ile mücadele etmesine karşın Fenerbahçe’ye gol atmayı başarmış ve skoru 2-2’ye getirmişti. Bana göre o maçın galibiyetin gölgesinde unutulmaması gereken dersi, bu duruma izin verilmesiydi fakat o ders üzerine çalışılmadığı için Fenerbahçe, Başakşehir karşısında, hiç de yenilgiyi hak edecek bir oyun oynamamasına karşın, kolay yenen goller nedeniyle sahadan puansız ayrıldı.
25 maçta 36 gol yemek, öyle kolay sindirilebilecek, “o bir maçlıktı canım, bir daha olacak değil ya” gibi cümlelerle geçiştirilebilecek bir durum değil. Bu 36 golün içinde çıkarken kaptırılan toplar da, yerleşik düzende çaresiz kalmalar da, bireysel hatalar da, eksik yakalanmalar da var. Velhasıl Fenerbahçe’nin savunma sorunu sadece dünkü maçtaki gibi Çernobil faciasını andıran zincirleme bireysel hatalar değil, takım olarak savunmayı becerememek ki bunun içinde rakip yarı sahada yapılan baskı da, rakibi orta alanda karşılama da, kanatları kapatma da girer.
Ersun Yanal futbolun savunma kısmını pek ön planda tutmaz ki bu Fenerbahçe için kötü haber. Zira artık çan seslerin iyice duymaya başladığı bu dönemde Fenerbahçe’nin puan toplayabilmesi atmaktan ziyade gol yememe başarısına bağlı. Bu nedenle Ersun Hoca diğer tüm konuları bir kenara bırakıp takımın gol yeme sorununa bir çare bulmalı.