Karşıdaki takım Real Madrid olsa da oyunun adı futbol, milli özelliğimiz de duygusallık olunca umut içimizi hiç terk etmedi. Oyuncu sayılarının eşitliğine güvendik; en çok da topun şekline.
Gelsenkirchen’deki zafer o gözlerimizin içi gülerken sorduğumuz ve içinde yanıtını içeren “neden olmasın” sorusunu daha bir inanarak sormamızı sağladı; bu sorunun “ya çıkarsa”dan çok da bir farkı olmadığı halde.
Bu nedenle yöneticiler tarafından maçtan önce Galatasaray ile ilgili olumlu değerlendirmeler yapıldı, yorumcular bu seviyede takımlar arasında fazla fark olmayacağından bahsetti ve taraftarlar sadece barları kafeleri değil, Bernabau’nun üst tribünlerini de doldurdu.
Fakat o yeşil sahada üst üste konulduklarında iki takım arasındaki büyük fark, ortaya çıktı.
Dünkü karşılaşma için, Fatih Terim’e fatura çıkarmak önce benimde aklıma geldi ancak bizim elimizdeki tüfeklere karşılık onların savaş uçakları olduğunu düşündüğümde bu eleştiri oldukça anlamsız geldi. Nitekim Real Madrid, sahadaki görüntüden farklı olarak öyle bir his uyandırıyordu ki sanki şartlar ne olursa olsun İspanyollar istediğini alacaktı.
Zira dünkü maçla ilgili tamamen bir yukarı tükürsen bıyık, aşağı tükürsen sakal, durumu söz konusuydu. Zira Real Madrid, geniş kadrosundan ziyade, fazla sayıdaki etkili sistemleri sayesinde her şekilde temsilcimize karşı üstünlük kuracaktı ve bu Fatih Terim’in hücum ağırlıklı kadrosuna denk geldi.
Bu eşleşmede Galatasaray’ın en büyük şansızlıklarından biri Mourinho başta olmak üzere rakip takımın Galatasaray’ı son derece ciddiye alarak ona temkinli yaklaşmaları ve derslerine iyi çalışmaları oldu. Hatta öyle bir görüntü oluşmuştu ki ülke olarak biz, Real Madrid’in Galatasaray’ı aldığından daha az ciddiye alıyorduk. Fakat kötü haber tüm bunlardan sonra Mourinho’nun “tur hâlâ garanti değil” açıklaması ile geldi.
Sonuç olarak Galatasaray ile Madrid ekibi arasında, istisnasız her mevkideki bizim adımıza olumsuz farklar; rakibin Galatasaray’ı ciddiye alması ve garip bir şekilde bizim onarlı ciddiye almamamız ve Fatih Terim’in oyuncularını hücum taktiği ile sahaya sürmesi gibi etkenlerle birleşince ortaya bizim için oldukça üzücü bir tablo çıktı.
Maçtan önce taktik konuşmak çok anlamdı değildi, şimdi de öyle. Galatasaray’ın bu turda mücadele etmesi başlı başına bir kıvanç kaynağı olup bu maçın sonrasında ve gelecek karşılaşmanın öncesinde de aynı anlamsızlıklara düşmemek adına çözüm yollarından ziyade, rövanş öncesine kadar Şampiyonlar Ligi çeyrek finalinin tadını çıkarmaya çalışmak gerek. Zira sonrasında düşünmek ve konuşmak için çok fazla vaktimiz olacak.
Can.nizamoglu@gmail.com