Gülsüm Anne 'Umut'unu hiç kaybetme...
Antalya'da yaşayan Gülsüm Kabadayı ve onun 10 yıldır bakımını üstlendiği 'Umut' adlı gencin hikayesini bilmeyen neredeyse kalmadı. Haberlere konu olan Gülsüm Anne için bugün üzücü bir gün: Ne yazık ki 'Umut' hayatını kaybetti. Ama görünen bu, duyduğumuz haber bu. Fakat konuya farklı açılardan bakalım tam da şu anda...
'Umut' yaklaşık 10 gündür yoğun bakımdaymış ve durumu her geçen gün daha da ağırlaşmış.
Onu öz oğlu gibi gören Gülsüm Anne elbette perişan.
Duygularını "Çok üzgünüm" diyerek dile getirmiş.
Gülsüm Anne, Rus asıllı olduğu tahmin edilen, bakın tahmin edilen diyorum, bakıma muhtaç bir çocuğu öz oğlu gibi sevdi, sevgisi o kadar gerçekti ki bütün Türkiye onu ve manevi oğlunu duydu.
Dramatize etmeyelim, gerçekleri konuşalım.
Sevginin, bir insana karşı şartsız koşulsuz sevgi duymanın ne kadar yüce ve gurur verici bir şey olduğunu öğretti birçoklarına.
Sevilmekten ziyade sevmekten bahsediyoruz.
10 yıldır bakımını üstlenmiş Gülsüm Anne, bir insan sevmediği biri için bunu istese de yapamaz.
Sevdiği için bile belki yapamaz.
'Umut' olsun diye 'Umut' denildi ve şimdi başlıklar hazır: 'Umut'unu kaybetti.
Hayır, klişeliğin lüzumu yok:
Gülsüm Anne, bugüne kadar zaten tüm Türkiye çapında 'Umut' dağıttı, hikayesini paylaştı, derdine ortak kattı.
Her ne olursa olsun bu hayatta bir kez geliyoruz ve gerçekten yaşadığımız iyi anılar bizimle her daim olacak, kalacak.
Bir insanı gerçekten, tüm yüreğiyle sevmek kadar insanın içini açan, gücüne güç katan bir şey olabilir mi?
'Umut' belki uçtu gitti Gülsüm Anne'nin yanından ama gerek ona gerekse bize çok şey kattı.
Mücadele etmenin, pes etmemenin kıymetini gösterdi.
Ve her güzel şey gibi elbette zamanlıydı.
'Umut'un ölümüne tabii ki üzülüyoruz, ama şunu da unutmayalım:
Bu hikaye baştan yazılamazdı.
Biz insanız, hepimiz bir süreliğine yaşıyoruz.
Ağlayalım, üzülelim ama güzel şeylerin ölümsüzlüğüne artık teslim olalım.
'Umut' sadece fiziken aramızda değil.
Yoksa Gülsüm Anne sayesinde aslında yaşıyor, yaşayacak da.
