2010 yılında '30' şarkısıyla müzik dünyasına adım atan ve sosyal medyada Mavihaller olarak tanıdığımız Mavi, diskografisine bir süredir single'larla devam ediyor. Mavi'nin son dönemde yayınladığı 'Gizli' ve 'Çıplak' single'larını takip eden şarkı ise 'Mana' oldu. Sözü ve müziği her zamanki gibi yine Mavi'ye ait olan 'Mana' daha ilk andan itibaren Mavi'nin yeni dönem müzik yolculuğunda önemli bir yere sahip olduğunu dinleyiciye hissettiriyor. 12 yıllık müzik serüveninde çoğunlukla akustik işlerle karşımıza çıkan Mavi, belki de ilk defa 'Mana' ile beraber diskografisinin en trend ve en yaşsız, zamansız şarkısını bizlerle buluşturmuş durumda. Sözel bazda dikkat çeken, beste olarak oldukça 'radyo dostu' tınlayan 'Mana'nın asıl büyük vitamini ise elbette kusursuz diyebileceğimiz aranjesinde. Efe Demiral, zaten kağıt üstünde oldukça dikkat çekici olan 'Mana'yı adı üstünde 'manalı' bir şarkıya dönüştürmüş. Ortaya çıkan retro sound hem şarkının ruhuna çok yakışmış, hem Mavi'nin genel müzik tavrını ve tarzını ortaya koymuş hem de Y kuşağından Z kuşağına birçok farklı dinleyici grubunu bir araya getirecek bir albeni yaratmış. Efe Demiral halihazırda iyi olan bir bestenin çok doğru bir aranjeyle nasıl daha da büyük hale getirileceği konusunda oldukça heyecan verici bir oyuncak katmış 'Mana'ya.
Canlı aranjeler vokalini daha net ortaya koyuyor
Bugüne kadar çoğunlukla akustik şarkılarla karşımıza çıkan Mavi ise 'Mana' ile beraber yepyeni bir yolculuğun ilk adımını atıyor. 'Umduğum Gibi' ile şaşırtan ama bana son golü atamayan, 'Odalardan' ve 'Çıplak' ile de akustik moddan devam ettiği için pek şaşırtmayan, 'Gizli' ile muazzam bir 90'lar tadı yakalasa da nakaratın çok da güçlü olmamasından ötürü birazcık sıkıntı yaşayan Mavi bu kez müthiş bir tat yakalamış 'Mana'da. Ben açıkçası onun bu yoldan asla ve asla sapmaması gerektiğini, akustik olarak bugüne kadar beğeni kazanan işler ortaya koysa da bundan sonra asıl yürümesi gereken yolun 'Mana' tadında olması gerektiğini düşünüyorum. Mavi, karakteristik bir vokale sahip. Birçok dinleyicide İzel'in 90'lar dönemini hatırlatan vokali bugüne kadar akustik aranjelerle ne yazık ki bence yeterince parlamamıştı. Fakat 'Mana'ya baktığımızda güzel bir kontrastla karşılaşıyoruz. Tıpkı Simge Sağın'ın 'Yankı'sı gibi 'Mana'daki kontrastlık da hemen ilk dinlemede dikkat çekiyor ve dinleyiciyi heyecanlandırıyor. Müzisyenin son dönemdeki üretimlerine göre daha dinamik tınlayan aranje anlayışı Mavi'nin melankolik vokalini dengeliyor ve daha da önemlisi çok daha berrak bir şekilde ortaya çıkartıyor. İşte işin sırrı tam olarak buradaymış. Mavi'nin en baştan itibaren akustik düzenlemeler yerine canlı aranjelerle duygusal vokalini parlatması gerekiyormuş. Akustik düzenlemeler Mavi'nin melankolik vokalini bastırıyormuş meğer. Melodisinden outro'suna oldukça dikkat çekici bir şarkı olan 'Mana' altın vuruşu ise özellikle nakaratta yapıyor. Bugüne kadar nakaratlar konusunda -'Kaptan'ı saymazsak şayet- çok da büyük altın vuruşlar atamayan Mavi, 12 yıllık müzik yolculuğunda belki ilk defa bu kadar güçlü bir nakarat yazmış durumda. 'Mana'nın muazzam nakaratı şarkının öldürücü gücünü oluşturuyor. Bu şarkıya başka bir nakarat yazılsaydı eğer ne yazık ki sönük bir iş çıkardı ortaya. Ancak hata yapılmamış ve doğru bir gol atılmış.
Bu 'haller' çok güzel, yeter ki 'Mana'dan sapmasın
'Mana'nın elbette en heyecan verici kısımlarından biri de video klibi. Begüm Koçum yönetmenliğinde çekilen video klip oldukça minimal ve oldukça nokta atışı. Klip hem şarkının ruhunu çok iyi yansıtıyor hem de Mavi'nin karakterini ve tavrını oldukça sanatsal bir şekilde, tam da gerektiği gibi ortaya döküyor. Klibi izledikten sonra şarkının sözlerinde görece eksik kaçan batırma halinin çok daha fazlasıyla karşılaşıyorsunuz. Bu yüzden Begüm Koçum da tıpkı Efe Demiral gibi büyük bir alkışı hak ediyor. Klipte Mavi belki de ilk defa çoğulu kucaklıyor, çoğulu hedef alıyor ve bireysel hikâyesinde eksik kalan tekil halkayı tamamlıyor, çoğaltıyor. İlk defa bu kadar iddialı ve gösterişli. Onun bugüne kadar bu gecikilmiş tavrı göstermemesi, mesajları ilgili kişilere yollamaması büyük bir eksiklikti. Sonunda bu zinciri göğsündeki düğmeleri söker gibi kendi elleriyle kolaylıkla kırıyor. 'Mana', Mavi'nin bana göre Mavihaller'e dönüşme halinde bir köprü görevi taşıyan önemli bir şarkı. Müzisyenin diskografisinin açık ara en nitelikli işi. İkiye On Kala'nın 'Kafamda Kentsel Dönüşümler'inden Madrigal'ın 'Seni Dert Etmeler'ine kadar retro sound'lu şarkıların ilgi topladığı ortada. Mavi ise 'Mana'da retro trendini yakalıyor ve ona güçlü kaleminden, melankolik ruhundan, karakteristik vokalinden, yani kendinden bir ruh da eklemeyi başarıyor. Bugüne kadar markasını Mavi adıyla devam ettirse de Mavi adında son yıllarda yerli ve yabancı rap'çilerin ortaya çıkmasından sonra artık müziğinin de bu 'Mana'da Mavihaller'le birleşip "Ben müzikteki tavrımı ve tarzımı buldum" noktasını ilan etmesi gerekiyor. Rap'in patlaması belki de Mavi'nin en baştan beri çizmesi gereken yolun 'Mavihaller' olduğunu ona hatırlatmasına bir vesile. Bu noktada müzikal bazda 'Mana' bir başlangıç. Ve önemli bir başlangıç olmasının haricinde müzisyenin 12 yıldır hiç ara vermeden devam etmesindeki sırmış diyebiliriz. Mavi iyi ki hiçbir zaman müzikten vazgeçmemiş ve iyi ki 'Mana' gibi sadece kendisi için değil Türkçe pop için de oldukça nitelikli bir iş ortaya çıkmış. Yani özetle Mavi'nin müziğe 12 yıldır devam etmesinin bir 'Mana'sı varmış. Dileğim müzisyenin 'Mana' ışığında yoluna Mavihaller olarak devam etmesi, 'hep birlikte' tavrına retro sos eklenerek kendi yolunda daha 'batır kaç' ve daha 'sol kaş hafif kalkık', daha 'sizin vasatlığınıza artık standart şart' işlerle ilerlemesi. Bunu başardığında gerek dijitalde gerekse radyolarda bence asıl patlamasını yapacak. Yeter ki bu 'Mana'dan hiç sapmasın. Çünkü bu 'haller', 'Mana'lı Mavihaller çok güzel, çok nokta atışı...
twitter.com/mayksisman
instagram.com/mayksisman
youtube.com/mayksisman
can.sisman@milliyet.com.tr
