İkiye On Kala'nın 'Arıyosam Açma'sının vitamini son 22 saniyede saklı

'Kafamda Kentsel Dönüşümler'le pandemi döneminin en büyük yıldızlarından birine dönüşen İkiye On Kala, birçoklarımızı yalnızca 'Türkiye usulü' bir retro tatla buluşturmadı, aynı zamanda yaratıcı sözler bazında yıllar içinde ne kadar eksik kaldığımızı da hatırlattı. İçinde bangır bangır 'Kentsel dönüşüm' lafını içeren sağlam bir hit'i yalnızca dijital platformlarda dinlemedik. Bu şarkı, bu sözler aynı zamanda radyolarda da pandeminin ilk döneminde bangır bangır karşımıza çıktı. "Seni seviyorum ama sen beni sevmedin, ben de işte bu duruma o kadar üzüldüm ki içim acıyor, kalbim hüzünlere gark olmuş durumda" gibi sözlerden oluşan -eski usul ağzıyla konuştuğumuzda- 'duygusal' şarkılarımız, e bir de söz konusu arabesk olduğunda yanına tercihen 'Yær' ya da direkt 'Yar' şeklinde bir hitaba da kavuşuyor. 2000'li yılların başında manikürden, pedikürden bahsettiği için ülkenin en 'özgür kız'ı ilan edilen Nil Karaibrahimgil'in üzerine ancak yıllar, uzun yıllar sonra Kalben'den bir 'Saçlar' geldiğinde "Daha farklı sözel ifadelere ihtiyacımız varmış bizim yahu" dedik ana akımda. Doğru, çok daha fazlasını hak ediyoruz. Mizahtan beslenen, orantısız espri yapabilen kafalarımız kaleme dökülmeyi, çoğula kavuşmayı çok daha fazla hak ediyor.

'Zeki ama çalışmıyor'culuk

Aslında hepimizin çok iyi bildiği yüzyıllık 'trip'in trend adı olan 'ghosting' kavramının (bir kişinin arkadaşıyla ya da partneriyle tüm iletişimini beklenmedik bir şekilde sona erdirmesi ya da karşı tarafın ulaşma çabasını ve iletişimini görmezden gelme hali) yalnızca birkaç ay içinde son dönemin en büyük keşiflerinden Cat Burns tarafından itinayla bestelenmesi ve bir şarkı formatıyla kulaklarımızı şenlendirmesi bizim coğrafyada da mutlaka karşılıklı bulmalıydı ve aslında hâlâ bulmalı. Söz konusu sözel yaratıcılık olduğunda yalnızca 'Kafamda Kentsel Dönüşümler' bile başlı başına İkiye On Kala'ya ayrı bir parantez açmaya yetecekken ve onu o konumda tutmayaca yetecekken elbette söz konusu Uğur Uras yani Uras olduğunda ondan her daim çok daha fazlasını beklemek hiç de eksik bir beklenti değil. Sözü ve müziği Uras'a, aranjede müzisyenin Furkan Yekta Özgenç ile ortak bir işe imza attığı son İkiye On Kala şarkısı 'Arıyosam Açma'yı ister istemez bu beklentiyle dinlediğimizde az biraz eksiklik hissiyatı devreye giriyor. 'Zaman Zor Zemin Çöl' ya da 'Çok Göç Aldım Suriye'den' gibi çarpıcı sözlere imza atmaya da devam eden İkiye On Kala, şu ana kadar 'Kafamda Kentsel Dönüşümler'in 50 küsür milyonluk dinlenme rakamı başarısını geçecek bir hit'e -henüz- ulaşamadı. Bunun en büyük nedeni ise 'tutma' potansiyeli olan şarkılarının sözel açıdan yeterince ilgi uyandırıcı, sözel olarak bombastik şarkılarının ise beste bazında yeterince oyuncaklı ya da kalplere değecek ölçüde kolay eşlik edilebilir olmaması. 'Kafamda Kentsel Dönüşümler'in büyük başarısının sırrı sözel olarak ilgi uyandırıcı; beste olarak kısa vadede kolay algılanabilir, uzun vadede dinlendikçe daha da keşfedilebilir olmasındaydı. Ama beste bazında birçok şarkının ilgi uyandırıcı olduğu ortadayken ve artık Türkçe üretimlerde yaratıcılığa çılgınlar gibi açken "Aslında yapabilir" dediğimiz isimlerin "Şimdi sen de herkes gibisin" dedirtmesi ne kadar kabul edilebilir? E az biraz "Zeki ama çalışmıyor" dedirten bir tablo çıkıyor çünkü finalde maalesef.

Tıpkı Morrissey'in 'taşyapıt'ı 'Let Me Kiss You'su gibi vitamini sonda

Kendini sözel bazda farklı ifade edebilen, kadın-erkek eşitliğini savunduğumuz ancak bunun ilk yolunun kadınları 'görmek'ten geçtiğini kabul ettiğimiz bir dönemde Kalben ya da Nil Karaibrahimgil gibi geçmişte sloganlar yakalayan isimlere artık yenileri eklenmesi gerekiyor. Erkek vokal cephesinde geçmişte Mirkelam'ın koskoca Kartal-Pendik muhabbetinin 'Asuman Pansuman'la muazzam bir yaratıcılığa çevirdiğini hatırladığımızda elbette son dönemde bizlere akılda kalıcı melodileri ve elektronik tınıları ana akımla uyumlu bir hale getirme beceri ve başarısı sayesinde İkiye On Kala'dan beklentimiz de kocamanlaşıyor. 'Arıyosam Açma' iyi bir şarkı. Akılda kalıcı, kolay eşlik edilebilir ve algılanabilir, dinleyici dostu. Ancak bir 'Kafamda Kentsel Dönüşümler' olmanın az biraz uzağında. En önemli sebebiyse aranje ve bestenin sınıfı geçse de sözlerinin yeterince heyecan yaratmaması, kendi kimliğini bulma konusunda yeterince güçlü bir farklılığının olmaması. Şarkıdaki en dikkat çekici bölüm ise elbette son 22 saniyede yer verilen melodi. Tıpkı İngilizlerin ve birçoklarımızın üstadı Morrissey'in başyapıtı hatta direkt 'taşyapıt'ı 'Let Me Kiss You' gibi 'vitamini sonda' olan şarkı öyle muazzam bir outro'ya sahip ki şarkıdan kopamıyorsunuz. Şarkıyı yükselten bu melodik yapı eğer şarkının içinde kullanılsaymış sondaki etki bu kadar büyük olmazdı elbette. Ama bence kullanılabilirmiş de. Çünkü gerçekten bambaşka bir duyguya geçiş yapılıyor finalde ve o his öylesine muazzam ki kullanılan son melodiden türetilecek bir başka şarkı ile 'hikâye'yi devam ettirmek de müzisyenin üretimlerine dair yakın gelecek için bir ipucu olabilir. Böylesine 'salt matematik'le müzik yapılamaz belki ancak yine de diskografisini önemseyen bir müzisyenin müzik yolculuğunu zengin, derin ve diri tutması için de tatlı bir ihtimal olarak "Neden olmasın?" diyoruz.

 

twitter.com/mayksisman
instagram.com/mayksisman
youtube.com/mayksisman
can.sisman@milliyet.com.tr