Emre Aydın rock müziği uyandırır mı?

Davullu, baslı, gitarlı...

2000'li yıllara damga vuran ve birçok kişiye rock müziği sevdiren Emre Aydın, rap müzik adı altında yapılmış türlü şarkıların bu kadar çok 'trend' olmasına/gözükmesine haklı bir isyanda bulunmuş. Bir tweet atmış ve demiş ki, "Davul-bas-gitar rock albümü yapmaya karar verdim. Yemişim trendini..." Mis gibi bir tweet. Birbirinin aynısı trap esintili rap şarkılardan epey sıkıldıysanız ve 2000'lerdeki rock patlamasını özlediyseniz bu tweet'le beraber "Yaşasın!" dediğinizi duyar gibiyim. Ben "Oh be!" demek istiyorum. Rock müzikteki durgunluk ve üretim sıkıntısına artık bir son deme vakti geldi çünkü. Emre Aydın gibi 2000'lere damga vurmuş bir ismin de hırslanıp "davullu baslı gitarlı bir rock albümü geliyor" deyip rock'a tutunması ümit verici. Şu anda herkes rap'in ucundan yakalamaya çalışırken Emre Aydın'ın rock'a sahip çıkması, icabında hırslanması şahane güzel işlerin habercisi bence.

Kök nerede? Yok!

Evet, 90'larda pop fırtınası hakimdi. 2000'lerde de rock patlaması yaşandı. 90'ların gençleri pop'u, 2000'lerin gençleri rock'ı sevdi. 2010'lu yıllar ise elektronik-rap karışımıyla geçti. Ama şunu düşünmek lazım: Rap gerçekten tıkların bize gösterdiği kadar geniş bir dinleyici kitlesi yakaladı mı? Ben katılmıyorum bu fikre. Reynmen gibi bir Youtuber, konser veriyor, yarışmaya 'rap'ten katılıyor fakat konserde playback yapıyor. Kök nerede? Yok. Rap müziğin ana akımlaşması, trend'leşmesi sizce de biraz fazla köksüz, temelsiz, buharlaşmaya mahkum değil mi? 90'lardaki pop anneannelerimizi bile yakaladı. Duman'ı, Emre Aydın'ı, Mor ve Ötesi'ni de anne ve babalarımız çok sevdi, benimsedi, "Bu ne?" demedi, eşlik edildi o şarkılara. Peki ya günümüzün sosisli, salamlı, küvetli rap şarkıları? Gerçekten büyük bir kitleyi yakalayabildiler mi? Kuşkularım var. "Gençlik sevdi bu şarkıları" denilen rakamlar ne kadar gerçeği yansıtıyor? Onda da şüphelerim var.

Özgürlük duygumuz zedelendi...

Pop müzikte 'hit', rock müzikte üretim sıkıntısı var. Emre Aydın'ın 'Afili Yalnızlık'ı, Mor ve Ötesi'nin 'Cambaz'ı gibi büyük rock şarkılarına epey ihtiyaç duyduğumuz şu günleri 'geleceğe yatırım' olarak görüyorum. Rock'ın temelindeki özgürlük duygusu epey zedelenmiş durumda. Mutlaka üretime yansıyacak. Corona sürecinde birçok rock müzisyeninin özgürlük odaklı şarkılar üreteceğine inancım tam. İniş ve çıkışlar hayatın olmazsa olmaz dinamiklerinden. Bu da böyle bir süreç. Rap müziğin içinin boşaltılıp trende yakınlaştırılması, prim devri de geçecek. Ne zaman? Rock'tan, pop'tan sağlam üretimler çıktığında. Benim hala umudum var, poptan o kadar değil belki ama rock'tan umutluyum. Corona süreci bittiğinde nicedir bastırdığımız özgürlüğü konserlerde hep bir ağızdan haykıracağız ve bugünleri "Ne günlerdi, işte o dönemin şarkıları" diye anacağız. Biraz demlenme vakti şu anda, o sabrı göstermek zorundayız. Hele de rock'a! Emre Aydın'ın tweet'i bir ilk adım olsun, rock müziğin canlanmasına vesile olsun...

twitter.com/mayksisman
instagram.com/mayksisman
youtube.com/mayksisman
can.sisman@milliyet.com.tr