Eylül Türk ulusunun bağımsızlığına bağlılığının belgelerinden sadece biri. İzmir’in işgalden kurtulduğu kutlu gün kutlu olsun.
Zaferin müjdecisi, özgürlüğün simgesi, İzmir’in kurtuluşunu, Kurtuluş Savaşımızın tüm kahramanlarını saygıyla anıyoruz.
Atam gibi sadece zeybek oynarken diz çöker İzmir, bilirim. O yüzden gâvurdur kimilerinin gözünde… İyi ki doğdun İZMİR!
İşgal edildiği gün, Kurtuluş Savaşı'nı başlatan; İşgalin bittiği gün, Kurtuluş Savaşı'nı bitiren dünyadaki tek şehir İzmir'dir. İzmir'imizin kurtuluşu kutlu olsun!
Bütün cihan işitsin ki efendiler, artık İzmir hiçbir kirli ayağın üzerine basamayacağı kutsal bir topraktır! 1925 (Atatürk'ün S.D.II, s.227)
Ben, bütün İzmir'i ve bütün İzmirlileri severim. Güzel İzmir'in temiz kalpli insanlarının da beni sevdiklerinden eminim. Yalnız bir tesadüf, beni Karşıyaka'ya daha fazla bağlamıştır. Karşıyakalılar, annem sizin bağrınızda, sizin topraklarınızda yatıyor. Karşıyakalılar, İzmir'i gördüğüm gün evvelâ Karşıyaka'yı ve orada da sizin Türk topraklarınızda yatan annemin mezarını gördüm! 1925 (Atatürk'ün S.D.II, s.227)
İzmir, kırk yüzyıllık bir ata yurdudur. İzmir, bu kadar derin bir tarihe sahip olmakla beraber coğrafî durumu sebebiyle ekonomik ve siyasî çok büyük bir öneme sahiptir. İşte bunun içindir ki, Türkiye'yi mahvetmek isteyen düşmanların, her şeyden evvel gözleri bu tarihî, bu önemli beldeye döner. Nitekim düşmanlarımız en evvel burasını işgal etmişler, ondan sonra daha doğuya ilerlemişlerdir. İzmir'in işgali, bütün milletin kalbinde derin bir yara oluşturmuştur. Herkes İzmir için feryat ediyordu. İzmir, halkın elemlerini, feryatlarını, kararlılık ve imanını ifade etmek için bir parola olmuştu. Çeşitli görüş noktalarından çok değerli olan İzmir, elbette düşmanların elinde bırakılamazdı ve nitekim bırakılmadı. 1923 (Atatürk'ün S.D.II, s.84)
Bütün cihan işitsin ki efendiler, artık İzmir hiçbir kirli ayağın üzerine basamayacağı kutsal bir topraktır! 1925 (Atatürk'ün S.D.II, s.227)
Egemenlik, kayıtsız şartsız ulusundur.
Ulusal egemenlik öyle bir nurdur ki, onun karşısında zincirler erir, taç ve tahtlar yanar, mahvolur.