9 Eylül, yalnızca İzmir’in değil, tüm vatanın kurtuluşunun sembolüdür. Bu şanlı günü büyük bir onurla kutlarken, Mustafa Kemal Atatürk ve tüm kahramanlarımızı saygı ve minnetle anıyoruz.
Atatürk'ün önderliğinde kazanılan bu zafer, milletimizin bağımsızlık simgesidir. İzmir’in Kurtuluşu’nu gururla kutluyoruz.
9 Eylül, İzmir'in düşman işgalinden kurtuluşunun simgesi, ulusal bağımsızlığımızın en önemli dönüm noktalarından biridir. Bu onurlu zaferi bize armağan eden kahramanlarımızı sonsuz minnetle anıyoruz.
Bugün, İzmir’in kurtuluşunun 102. yıl dönümünü kutlarken, bağımsızlık mücadelesinin ne denli büyük fedakarlıklar gerektirdiğini bir kez daha hatırlıyoruz. Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarına sonsuz teşekkürler.
ATATÜRK'ÜN İZMİR'İN KURTULUŞU İLE İLGİLİ SÖZLERİ.
Ben, bütün İzmir'i ve bütün İzmirlileri severim. Güzel İzmir'in temiz kalpli insanlarının da beni sevdiklerinden eminim. Yalnız bir tesadüf, beni Karşıyaka'ya daha fazla bağlamıştır. Karşıyakalılar, annem sizin bağrınızda, sizin topraklarınızda yatıyor. Karşıyakalılar, İzmir'i gördüğüm gün evvelâ Karşıyaka'yı ve orada da sizin Türk topraklarınızda yatan annemin mezarını gördüm! 1925 (Atatürk'ün S.D.II, s.227)
Bütün cihan işitsin ki efendiler, artık İzmir hiçbir kirli ayağın üzerine basamayacağı kutsal bir topraktır! 1925 (Atatürk'ün S.D.II, s.227)
İzmir, kırk yüzyıllık bir ata yurdudur. İzmir, bu kadar derin bir tarihe sahip olmakla beraber coğrafî durumu sebebiyle ekonomik ve siyasî çok büyük bir öneme sahiptir. İşte bunun içindir ki, Türkiye'yi mahvetmek isteyen düşmanların, her şeyden evvel gözleri bu tarihî, bu önemli beldeye döner. Nitekim düşmanlarımız en evvel burasını işgal etmişler, ondan sonra daha doğuya ilerlemişlerdir. İzmir'in işgali, bütün milletin kalbinde derin bir yara oluşturmuştur. Herkes İzmir için feryat ediyordu. İzmir, halkın elemlerini, feryatlarını, kararlılık ve imanını ifade etmek için bir parola olmuştu. Çeşitli görüş noktalarından çok değerli olan İzmir, elbette düşmanların elinde bırakılamazdı ve nitekim bırakılmadı. 1923 (Atatürk'ün S.D.II, s.84)
