NTV’de bayram sohbeti. Sohbet samimiyettir, tarafların birbirlerine yakın olmasıdır. Seda Öğretir’in Nebahat Çehre’yle ‘Yüz Yüze’ programına “Merhaba iyi bayramlar” diye başlaması mesela, sohbetin yerini ‘gazete röportajı’ almasına vesile oldu birden. “Çok stil sahibi giyiniyorsunuz?” diye bir soru ise özel sohbetin tadındaki tuzu fazlasıyla kaçırıyordu. Eh biz Bal Mahmut sohbetlerinden geldiğimiz için, ya da Orhan Boran bayramlarından!
‘Beni kalıplaştırdılar’
‘Yeni dizi teklifleri geliyor mu?’ sorusuyla bir bölüm yer aldı. ‘Haziran Gecesi’, ‘Aşk - ı Memnu’, ‘ Muhteşem Yüzyıl’ ardından ‘Kara Para Aşk’... “Biraz beni kalıplaştırdılar. Bu salon kadınını oynar diyorlar. Benim dizilere dönmem için bu rollerin çıkması lazım. Ben ülkemdeki bütün kadınları oynamak istiyorum. Her kesimden kadını. Oyuncunun zaten kısıtlanmaması lazım. Farklı kadınları sinemada oynadım. Yok, sen bunu oynarsın diyorlar.” Nebahat Çehre haklı. Aynı bakışlar, aynı haller ve tavırlarla oynayacaksam oynamam diyor. Dizilerimizdeki tüm oyuncuların dikkatine. Bunu farkında oluyorlar ‘Boşver parası geliyor mu sen ona bak zaten’ genel bakış. Bir de böyle söyleyebilenler oluyor işte. Nebahat Çehre farkı diyelim.
Bir fasulye aşkı
“Güzel fasulye, bir de sevgin oldu mu?” Böyle diyor Adnan Güzel. Süleymaniye Camii karşısında 1924’ten bu yana bir kuru fasulye hikayesinin dünden bugüne gelen ismi. “Üçüncü kuşak oluyoruz” diyor Adnan bey. Habertürk’te ‘Emeğin Öyküsü’nde. Soru yok sadece kamera geziyor, konuşan yok, emeğin kendisi konuşuyor. Galiba seyirciyi ilgili kılan da yapımın bu özelliği.
Erzincanlı Ali Baba kuru fasulyesini Cağaloğlu’ndan geçip de yemeyen gazeteci var mıdır? Sabahın 04.30’unda dükkanın kapısı açılıyor. Köpekler Süleymaniye’nin tek sahibi o sıralar... Ardından Erzincan dermasonu yıkanıp süzülüyor. Domatesler ve soğanlar bıçakla doğranıyor. Yağ, bakır tencereye dökülüyor. Sonra salça geliyor. Kamera sanki buz dağının altındakini anlatıyor. Sofraya gelen fasulyenin gizli saklısı... “Sıra kömür ocağına gelir. Ateşi yakarız ve bakır kaplardaki fasulye akşama kadar demlenir orada.” O lezzetin o en güzel olmanın sırrı buradadır. “Kuru fasulyenin olmazsa olmazı biricik biberini köyden seçerim. Tek tek bakarım” diye anlatırken o sevgiyi, o lezzeti lezzet kılan bakışları görüyorsunuz.
Demlenen fasulyenin beyaz porselen tabaklara bir gelişi var ki, orada film kopuyor zaten. Yanında hemen yanı başında pilavını da unutmamak lazım.
En iyi olmanın, en bilinen olmanın ve bunu neredeyse bir asra yakın devam ettirmenin yolculuğunu ne güzel seyrettirdi ‘Emeğin Öyküsü’...