Bir samimi itiraf... Sinema salonları ‘küçülüp mısırlandığından’ bu yana gitmiyorum. Metallica’nın ‘Metallica&San Francisco Symphony: S&M2’ konser filmiyle bu kırıldı. Eşimle katıldık bu şölene... İçecek ve mısır kuyruğunun bizim salonla ilgisi olmadığını gördüm. (Mavibahçe Maximum sineması) Sanırım bir ya da iki kişi mısır yiyordu. Metallica patlamış mısırla seyredilmezdi, izleyicisi de patlamış mısır değildi!
Muhteşem açılış...
1999 yılında ‘S and M’ Berkeley Community Theatre da olmuştu San Fransisco Senfoni ile birincisi... Geçtiğimiz 6 Eylül’de Chase Center S. Fransisco salonundaydılar yine senfoniyle... 20’nci yıl kutlaması. Metallica konserlerinin vazgeçilmezi ‘İyi Kötü Çirkin’ filminin o jenerik müziği ‘The Ecstasy If Gold’un senfoni orkestrasının görkemli yorumuyla başladı film... Sonra? ‘The Call Of Ktulu’ ile bir geldiler, pir geldiler. Lars Ulrich’in davulun kros pedalına her vuruşu, tam göğüste patlıyordu. Döner bir sahnedeydiler. Pan-tilt-zoom özellikleri olan panasonic kameralar kullanılmış her ayrıntıyı yakalayan... Yanımda oturan gençler, “Şu parçayı çalmadılar” diyorlardı bitişte... Rolling Stones dergisindeki yorum, sanırım bu konuya açıklık getiriyor; “Her parçası orkestrayla uyumlu olur mu sorusu akıllarda vardı. Doğru bir seçim yapılmıştı. Yaylılar ve nefeslilerle uyumlu şarkılar seçilmişti. ‘One’, ‘Wherever I May Roam’, ‘All
Within My Hands’ ,‘The Unforgiven lll’’...
İskitler ve metal
Konserin ikinci yarısı Prokofiev in ‘İskit Suiti Op. 20’ (Scythian Suite) ile açıldı. Sonra bir senfonik eser daha geldi; Orkestra ‘Iron Foundry’u Metallica ile çaldı. Rus besteci Alexander Mosolov eseri... ‘Metal müzik ve klasik kökleri’ tarihin derinliklerinden çıkıp, salonda bir araya geldiğinin resmi geçidini tüylerimiz diken diken seyrettik.
Tarihe tanıklık...
Cliff Burton, (trafik kazasında ölen basçısı), Metallica için hüzündür ve unutulmazdır. Senfoni baş basçısı Scott Pingel ‘Anesthesia’ (Pulling Teeth) çalmaya başladı. Burton’un unutulmaz solosunu yani... Variety dergisinde bu sahneyle ilgili yorum şöyleydi; “Ulrich (Metallica davulcusu) sahneye geldi ve canlı olarak sadece ikinci defa çalmış oldu.” ‘The Memory Remains’te bizim sinema salonu da vokaldeydi. Marianne Faithfull unutulmaz vokalinin hayali salondaydı. Vee ‘Enter Sandman’ çalmaya başladığında, bizim koltuklar deprem şiddetindeydi... Sinema salonu kalabalık değildi. Biz bizeydik ve patlamış mısır yoktu!