HAYALLERİ SANSÜRLEMEK!

Yıl 1984, Avrupa Futbol Şampiyonası Final Maçı nostalji olarak TRT Spor’da. Hoş oluyor böyle o günlere tekrar dönmek. Ben babamı hatırlıyorum; bu finali izlemişti, yazmıştı diye. Sonra o yıllara gidiyorum kendi halimi düşünüyorum. Hiç unutmam Münih Olimpiyatları’nı Umur’un (Umur Talu) evinde izlerdik, 1972 yazı. “Daha kaç olimpiyat izleriz?” diye konuşmuştuk. 49 yıl geçti aradan bu yaz Tokya Olimpiyatları var. Böyle resmi geçitler işte...
“Laudrup Danimarka atağı” diyor spiker karşı tribünün reklam panolarından biri boydan boya buzlu! İlla hatıraları silecekler. TRT 1984 yılında yayınlamış bu maçı. Kıytırık bir içki reklamıdır. Farkına bile varılmaz diye ‘çapsız’ bir gerekçeye mecbur kılıyorlar insanı. Gözüne gözüne sokuyorlar, tüm hayalleri yıkıyorlar. Bugüne dönüyorsun o anda ‘buzlu buzlu’!

FilmBox açık kanalda yayınlanmıyor. Üstüne para verip izliyorsun. Güzel Avrupa filmleri gösteriyor sürprizler oluyor yani. Baktım bizden bir esinti vardı; ‘Bir Varmış Bir Yokmuş’. Bizim müzisyen tayfasının hikayesi. Mekanlar, turneler yine geçmişe gitmek gibi oldu. Sonra o sahnedeki şarkıyı söyleyen (Mert Fırat) ile indikten sonra hayatına girince Nehir’in (Melisa Sözen) sıradanlaşması ve tüm sihrini kaybetmesi...
Ne o şarkıyı söyleyendir sahnede ne de gitarı ile üst katta çalarken duyduğun ses...
Sahnenin üstü başka bir dünyadır. Çalarken hep düşündüklerimin bir hatırlatması gibiydi bu film. Yine böyle izlerken Nehir’in doğum günü sahnesi. Ozan (Fırat) “... patlatalım” der. Altı üstü “Şampanya” diyecek. Alkolik olmayız ya da özendirmez! Hem göstermek sonra da, “Ama burasını izleme” diye üstünü örtmek.
Baskı dedikleri bir kelimedir bazen...