‘Teksas Katliamı’ konulu yerli bir aile ortaya çıkınca, hele bu iş ekranda canlı yayınlarda yavaş yavaş bizlere sunulunca, ortalık ayağı kalktı. Müge Anlı’ya yüklenilmeye başlandı. RTÜK, “Şikayet geliyor, kaldıracağız bunları derken, baktık Cumhurbaşkanı teşekkür ediyor. Mesele sadece bizde mi? Sorun televizyonun kendisi. Onunla tanışıtığımızda bize ‘rehberlik’ ediyordu. Sonra giderek bu ‘naif’ hali, yerini ‘hayatımıza müdahale’ye bıraktı. “Reality Show” dedikleri yani gerçeğin şovu, aslında buydu. Başlıklar içinde, etkili örnekleri olan bölüm ‘Ben adalet sağlarım’ kısmı oldu. Bizde en çarpıcı örneği de Müge Anlı... Bir ‘televizyon sonucudur’ yaşanan.
Eduard Zimmermann bu işin piri
Eduard Zimmermann, 30 yıl alman televizyonunda ‘Aktenzeichen XY’ (Çözülmeyen Dosyalar) programını sundu. Program devam ediyor. Gençliğinde kara borsa yaparak hayatını kazandı ve 80 yaşında öldü. Ve tüm ‘ekrandaki bilinmeyen suçluları bulan’ programların babası olarak bilindi. Zimmermann, emekliye ayrıldıktan sonra (hatırlatayım devlet katında birçok nişan ve ödül aldı, yaptığı hizmetlerden dolayı!) ‘Ben de Bir Dolandırıcıydım’ diye hayatını anlatan bir kitap yazdı (Auch ich war ein Gauner). Bu hayatı macera dolu televizyon insanının programının dökümü şöyle; 250 programda 2 bin 159 dosya ele almış, bunların 891’i sonuçlanmış bin 297 zanlıdan 690’ı tutuklanmış. BBC, bu programdan etkilenerek benzer formatta ‘Crimewatch’ BBC’de 1984 yılında başladı, 2017’de son buldu. Mesela ilk dokuz yılında 188 faili meçhul cinayetin 103’ü, bu programda aydınlandı. ABD’de ‘En Çok Aranılan Kişi’ de aynı şekilde alman formatından yola çıkarak FBI ile dirsek temasında 540 dosyadan 243’ünü sonuçlandırmış. Mesela, ‘Crimwatch’ çözdüğü suç dosyaları arasında pedofil ve cinsel suçlu gibi ‘ifşaa halinde toplumu fazlasıyla rahatsız eden’ başlıklarda yer alıyor.
Dokuz yılda, 55 faili meçhul
Müge Anlı’nın programı da bu formatların bir benzeri... Dokuz yılda (ki bu rakam 2015 yılında belirtilmiş) 55 faili meçhul cinayeti aydınlattığı yazıldı. Palu Ailesi, bugüne kadar bu programda ekrana gelmiş en vahşi en merak uyandıran ve tüyleri diken diken eden örnek olduğu için, birden ilgi gördü ve tepki çekti. Peki bize bu kadar karışan bir televizyondan kurtulmak istiyor muyuz, samimi miyiz? Yoksa, “Belgesel izliyorum” diyerek gizliden ve merakla bunları seyrediyor muyuz?