Geçtiğimiz hafta Adanalıların konu olduğu dizileri eleştirmiş, elimden geldikçe gerçek Adanalı nasıl olur anlatmaya çalışmıştım. Üşenmedim saydım. Tam 284 adet okur e-mail’i almışım bu yazımla ilgili. Kimi teşekkür etmiş kimi eksik yazmışsın demiş. Kimi mail’leri okurken “Tüh keşke bunu da yazsaydım” dedim. Madem bir işe giriştim, madem gerçek Adanalı öyle olmaz böyle olur demeye başladım o zaman eksiklerimi kabul etmeli ve yazmadıklarımı yazmaya devam etmeliyim.
İşte sizlerden gelen ve benim atladığım diğer bazı Adanalı gerçekleri...
Adana’da acı yemeğin içinden ziyade yanında tüketilir. Doğudan gelen göçler zamanla acı konusundaki damak tadını değiştirmiş ve acı yemeğin yanından ziyade içine girmiştir. Kısacası acı yemeğin içinde ise o Adana kültürünü yansıtan bir davranış değildir.
Lemide Üzer
‘Adanalı’ dizisinde adam öyle “jenerik” bir Doğulu aksanı tutturmuş gidiyor. Millet nasıl olsa yer diye herhalde. Adanalılara değil, diziyi izleyenlere büyük saygısızlık bence. Bir de cebinde süs biberi turşusu taşıyor. Buyur... Bir bölümde de dürüm yapıyor. A) İnce ekmeğe, Adana’da pide vardır. B) ”Buna da isot derler” deyip içine biberi basıyor. Yuh! Adana’da mesela Çerçi Yusuf’ta isot ararsan seni Urfa’ya falan yollarlar herhalde. C) Sonra dürümü böyle bir acayip burrito falan gibi sarıyor... Yani bunlar olur. Eyvallah. Ama kardeş, o zaman dizinin adını ‘Adanalı’ koyup da karakterin bütün aksiyonunu bunun üzerine kurmaya çalışma.
Sıtkı Erdoğan
İskender’e kebap denmeyeceği gibi Urfa diye de bir kebap yoktur. Acılı Adana vardır, acısız Adana vardır (gerçi bunun acısızına kebap denmez ya neyse). Kebabın yanında doğranmış göbek salata ve rendelenmiş havuç getirilmesinden nefret ediyorum, ayıplıyorum. O kebapta sadece et, yağ ve biber olur. Kebabın içine soğan, maydanoz, bilumum sebzelerden koyarak etten çalanları kınıyorum.Mehmet Coşkundeniz
Adanalı “Gardaş”tır, yoldaştır, candaştır.. Gurban olur Adanalı, sevdiğinin gadasını alır... Pamuk Kralı değildir, Pambuk Gralıdır Adanalı..
Kkucuk23
Bizim meşhur “e” harfi olayının yanı sıra bir de “k” harfinden sonra gelen “a”‘ları zaman zaman şapkalı telaffuz etme olayımız da vardır. (ör: Gökhan)
Erdal Yavuz
“Kardaş” değil “Gardaş” olması gerekirdi...
Kandemir
Ben İstanbul’da bile Adana’da yaşayan kadınlar kadar güzel giyinen kişilere çok rastlamadım.
Dilek Ekin
Soru: Adanalı yolda niye koşmaz?
Cevap: Çünkü biri görür de ertesi gün “Lan oğlum dün kimden öğle kaçıyordun” diye sorulmasından korkar. Tufan Gökbuget
“Öyle bir şehirdir ki o, İskenderunlusu, Tarsuslusu hatta Mersinlisi bile Adana’lıyım der sorulduğunda...” demişsin . Yapma Allah aşkına hangi Mersinli ben Adanalıyım der. Mersinli Adanalı hep beraber Çukurovalıyım der, gerisi yalan olur. Kendi memleketin söz konusu olunca yazmışsın ama aynı şeyi sen de yapıp Mersin’i harcamışsın . Eee şimdi bizim elimizde gazete köşesi de yok biz nereye yazalım?
Hakan Foanni
Hamiş: Hakan Bey gibi bu cümlemi eleştiren birkaç okur daha olmuş. Bu eleştiriyi saygıyla kabul ediyorum. Ancak bilmenizi isterim amacım abartmak değildi. Gerçekten de ne zaman İstanbul’da “Hemşeri olduğumuzu” söyleyen biriyle karşılaşsam çoğu yöre illerden çıktı. Ama haklısınız belki de bana öyle denk gelmiştir. Mersinlilere de İskenderunlulara da büyük saygı duyduğumu belirtmek isterim. Sizleri gücendirdiysem affınıza sığınırım.