BiR CiNSEL OBJE OLARAK KEDi

Yeryüzünde, kendinden başka bir türe bakıp tahrik olabilen tek varlık insan. Hani bazen 21 Aralık’ta yok olsak da kurtulsalar diye düşünmüyor değilim

Hayvana tecavüz haberleri giderek artıyor. Daha birkaç hafta önce bir köpek haberi geldi, kan revan içinde fotoğraflarla. Geçen gün de kedi. Rahmi parçalanmış. Onu cinsel obje olarak görmek için nasıl bir ruh haline sahip olmak gerekir merak ediyorum. Sadece cinsel açlıkla açıklanabilir mi? Giderek artan yasaklar, sürekli öne çıkarılan kadın-erkek ayrımı buna bir neden olabilir mi? Ya da cinsel eğitimsizlik? Cinselliğin ayıp-yasak sayılması? Küçükken yaşanan travmalar, istismarlar? Anne-baba tarafından yeterli sevgi görmemek? Hepsi?
Psikiyatristlerin genel görüşü bu kişilerin sapkın olduğu yolunda. Normal bir insanın kendi türü dışındaki bir canlıyı cinsel partner olarak görme imkanı yok. (Zaten dünya üzerinde insan dışında hiçbir canlı, kendi türü dışındaki bir canlıyla çifteşmeye çalışmıyor.) Bu kişiler ne yaptıklarının farkında, cezai ehliyetleri var. (Tabii hayvana tecavüzün suç sayıldığı memleketlerde) Ve en korkuncu dışarıdan anlaşılmıyorlar. İnternette kiraladığı ata tecavüz eden mühendis, ördeğe tecavüz eden dört çocuk babası, keçiyle birleşen emekli öğretmen haberleri mevcut. (Meslek gruplarını tenzih ederim.)
Veterinerlerse şunu söylüyor: “Tecavüz kurbanı hayvanların akıbetleri, insanlarınkilerle paralellik gösteriyor. Fiziksel-zihinsel acı ve utanç aynı. Tecavüze uğrayan bir köpek cerrahi anlamda hasara uğrar, zorla ilişkinin getirdiği acıyı hem nesnel olarak hem de psikolojik olarak bünyesinde taşır. Organ deformiteleri ve kanamalar hayvanın yaşamını tehdit edebilir. Hekim olarak fiziki hasarı giderebilsek de zihinsel travmanın izlerini silmek kolay değildir. Tecavüz mağduru hayvanlar -tıpkı insanlarda olduğu gibi- post-travmatik sendromlara aday.”

‘UZAKTAN SAHiP’ ARANIYOR

Yaşam Hakkına Saygı Platformu, yardım etmek istediğiniz hayvanlar/barınaklar ve hayvanseverler arasında köprü vazifesi görüyor. Askıda mama-ilaç-kulübe uygulaması sayesinde toplanan yardımlar, ihtiyaç sahibi hayvanlara ulaştırılıyor. Siz de “Uzaktan aile olurum, bir ya da birkaç tanesinin hayatını kurtarırım” diyorsanız, ‘Uzaktan Sahip’ açıklamasıyla askida@yasamhakkinasaygi.com adresine eposta atarak işe koyulabilirsiniz.

İzmir Dikili Barınağı’nın çok acil mama desteğine ihtiyacı var.

BiR HAYVANSEVERDEN ÇAĞRI:

“Ülkemizde birçok il ve ilçede rehabilitasyon merkezleri ve barınaklar mevcut. Buralarda, belediyelerin tayin ettiği veteriner ve işçilerin gözetiminde hayvanlara bakılır, kısırlaştırma yapılır. 10 gün bekletilen hayvanlar, ilçe belediyesi iyiyse, hayvanın takipçisi varsa alındığı yere bırakılır, yoksa ıssız yerler tercih edilir, oralara salınır. Barınak ve rehabilitasyon merkezlerinde asla kırık operasyonu yapılmaz. Kırıklı hayvan o şekilde bekler. Barınaklara gönüllü olmak zor değildir, her daim gitmeniz de gerekmez. İlçenizdeki barınağa gidip eksiklere bakıp (mesela kış geldi, battaniye, mama vs. daha fazla gerekecek) ‘Bunları tedarik edeceğim’ diyeceksiniz. Hayvanların fotoğraflarını çekip yuva bulmaya çalışacağınızı belirteceksiniz. Sonra da albümü Facebook’tan paylaşacaksınız. Diğer hayvanseverle birlikte sahip arayacağız, tedavi gerekiyorsa kliniğe çıkarmak için çırpınacağız.
Herkes kendi ilçesine sahip çıkarsa inanın ki birçok hayvan ölmez, kurtulur. Karınları doyar, temin ettiğiniz battaniyelerle ısınırlar. Onların tek şansı bizleriz.” (Facebook’tan alınmışır. Ne yazık ki yazanın adını bilmiyorum)