Mehmet Tez

Kargo’nun beyinlerinden Selim Öztürk ve Mehmet Şenol Şişli, 2Tek adı altında müzik yapmaya başladı. Selim Öztürk “Karanlık Liman” adlı albümlerini ve projenin detaylarını anlatıyor…

Günümüz röportajları karşılıklı oturulan bir odada, çalışma saatleri dışındaki bir bar ya da kulüpte, sahne arkasında ya da bir tur otobüsünde değil Teams ya da Zoom’da gerçekleşiyor. Selim Öztürk İstanbul’da arabasında trafikte, ben Londra’da bir kafedeyim. 2Tek adlı projeyi bu ortamda konuşuyoruz. Zaten 2Tek projesi de ayıen bu şekilde iki müzisyenin uzaktan birbirleriyle paslaşarak gerçekleştirdikleri bir iş. Elektronik sesler, dans ritimleri, rock unsurları bu ay sonu yayınlanacak bu albümde yer alan 18 parçaya farklı seviyelerde ve oranlarda nüfuz etmiş.  

Öztürk anlatıyor: “Uzaktan çalışma alışkanlığımız eskiden beri vardı. Daha Koray’la (Candemir) ilk bir araya geldiğimiz dönemde, Kargo’nun ilk zamanlarında kullanırdık bu tip bir yöntem. ABD’deydim, internet yoktu o zaman. Mehmet

ABD Dışişleri Bakanı Blinken, Ukrayna’ya destek vermek için gittiği Kiev’de bir barda sahneye çıkarak gitar çalıp şarkı söylemiş, kendisine yerel bir grup eşlik etmiş. Şarkının adı “Rockin’ In The Free World”.  

Blinken savaşın sadece topla tüfekle değil kültür üzerinden de yürütüldüğünü çok iyi bildiğinden olsa gerek kolları sıvayıp sahneye çıkmış. Kendisine herhâlde pek anlamlı gelen bu şarkıyı orada seslendirmiş: “Özgür dünyada rock yapmak.” Ancak şarkının son dörtlüğü ABD’yi ve yazıldığı dönemde başkan olan baba Bush’un politikalarını, genel anlamda ABD’nin savaş politikalarını eleştiriyor. Onu unutmuş olmalı. 

Bu Neil Young şarkısının şöyle bir hikâyesi var. 

1989 yılında Sovyetler’in dağılmasına yakın, Berlin duvarının yıkılmak üzere olduğu bir dünyada yazılmış bir şarkı bu. Hani Özal’ın baba Bush’la sıkı fıkı pozlar verdiği dönem. Körfez savaşının hemen öncesi. Humeyni’nin “Şeytan Ayetleri”

Nilipek’in dördüncü stüdyo albümü “Uydurduğumuz Oyunlarla”, 3 Mayıs’ta yayınlandı. Nilipek şöyle diyor: “Bu albümdeki şarkılar bizi olduğumuz yerde tutan, bizi biz olmaktan alıkoyan, bizi kısıtlayan yalanlara, insanlara, durumlara, biraz da kendimize yazıldı.” 

Açılış şarkısı “Yalan Söyledik”ten itibaren bir itiraf, hesaplaşma ve özgürleşme albümü olarak kendini adım adım dinletiyor. Müzikal açıdan da bir özgürleşme, sınırlardan kurtulma hâli söz konusu. Folk, rock, lo-fi, indie pop, Nilipek daha önce yer yer uğradığı bu duraklara bu albümde çok daha olgun bir bakış açısı ve düzenleme anlayışıyla uğruyor. 

Bu hafta “Menekşe” adlı şarkıya video çekildi. “Geçmiyor Zaman” önceden single olarak bir video ile sunulmuştu. Berkay Küçükbaşlar ve Taner Yücel, Nilipek ile birlikte yapımcılığı üstleniyor. Mix Emre Malikler, mastering Everett Young’a ait. Nilipek’in ‘en bağımsız hissettiğim albüm’ diyerek

Geçen 20 Nisan, “Record Store Day” olarak bilinen Dünya Plak Dükkânları Günü’ydü. Dünyanın her yerinde özellikle bağımsız müzik mağazaları bu özel gün için aylar öncesinden hazırlanmaya başlıyor. Şirketler özel plaklar basıyor, sanatçılar albüm tanıtımlarını, yayın tarihlerini bu tarihlere denk getiriyor. Pek çok büyük isim sınırlı sayıda plağa basılan single’lar, demo ya da canlı kayıtlar yayınlıyor. Sizin anlayacağınız, her nisan (ve her kasım) müzik camiasının üzerine titrediği bu özel gün, müzik sektörünü canlandırıyor 

2007’den bu yana düzenlenen Record Store Day’in amacı aslında ayakta durmakta zorlanan bağımsız müzik mağazalarını desteklemek. Büyük sermayenin dışında kalan müzik esnafını korumak. Ancak bugün bütün sektör topyekûn işin içinde. Türkiye’de 1970’li yıllarda her köşe başında bulunan müzik mağazaları, korsan müzik ve ardından stream platfromlarının etkisiyle yok olmuştu. Son 10-15 yıldır

Dua Lipa, yeni albümü “Radical Optimism”in yayınlanmasından aylar önce verdiği bir röportajda Massive Attack ve Primal Scream etkisinde bir albüm yaptıklarından söz etmişti. Bir pop süperstarı için çok iddialı ve ilgi çekici sözlerdi. Ana akımı fethetmiş onun gibi isimlerin bu tip alternatif referansları vermesi çok alıştığımız bir şey değil. Öte yandan aynı röportajda Dua Lipa, Blur ve Oasis’in hayatı umursamayan tavrını da kendine örnek aldığını anlatmıştı. Alın size bir başka alternatif referans.

Bu referansların alternatif müzik ustalarına işaret etmek dışında başka bir ortak özelliği daha var; ‘90’ların Brit kültürünün yapı taşları olmak.

Dua Lipa, Arnavutluk’tan göçmüş orta hâlli bir ailenin çocuğu olarak büyüdüğü Londra’da çok çalışarak kavuştuğu haklı başarısını, bu ülkenin geçmişteki kültürel referanslarını kendine temel alarak taçlandırıyor. Bir bakıma zirvesinde olduğu sahnenin kurucularına teşekkür ediyor. Kendinden

Son beş yıl boyunca müzik endüstrisinde bir TikTok rüzgârı esti. Yeni müzikler TikTok’ta viral oldu ve oradan dünyaya dağıldı. Eski katalog şarkıları TikTok’ta bir videonun arkasında kendilerine hayat bulduklarında yeni kuşakların kadrajına girebildi. Genç kuşaklara ulaşmanın yolu TikTok’tan geçti. TikTok ayrıca müzik platformlarını kullanmayan kitleye ulaşmanın da bir yolu oldu. Bu anlamda müzik ve dinleyici arasında alternatif bir kanal açtı. Dijital servis sağlayıcıların alan hâkimiyetini sarstı. Kuralları kendi planları doğrultusunda belirlemeye hazırlanan sektör aktörlerinin işini bozdu. Odağında müzik olmayan bir platform olarak müziğin kaderini etkilemeye başladı. 

Ancak her şey çok hızlı olup bitti. TikTok etkili ama etkisi çok kısa. Bu tempoya uymaya çalışmak bir müzisyen olarak hiç kolay değil. Viral de olsanız kalıcı bir sonuç elde etmeniz neredeyse imkânsız. Peki, müzik bu temponun peşinde daha ne kadar koşabilir? 

Bu soruya yanıt, bir süredir müzik sektörü profesyonelleri nezdinde

Pearl Jam’in efsane albümü “Ten”, X kuşağına sunulmuş ve yıllar içinde klasik olmuştu. Bundan 33 yıl sonra gelen “Dark Matter” yeni kuşaklara sunulan bir diğer olası klasik

Pearl Jam kurulalı 34 yıl oldu. Efsane albümleri “Ten” çıkalı 33. O zamandan bu zamana pop değişti, rap bütün popüler kaleleri ele geçirdi, indie müzik atılım yaptı, dünya ritimleri reggaeton ve amapiano listeleri altüst etti, Güney Kore’den gelen K-Pop grupları Batı pazarlarında The Beatles’ın satış rekorlarını kırdı. CD yok oldu geri geldi, plak yok oldu geri geldi, gruplar yok oldular sonra yeniden birleşerek geri geldiler. Müzik önce korsan indirildi, sonra stream platformları çıktı, stream platformları dağıtımı ve geliri ele geçirdi, kendini dayattı. 

Pearl Jam’in doğrucu, tavırlı, dertli müziğinin üzerinden çok zaman geçti, köprünün altından çok sular aktı. Ama grup hâlâ ayakta. Arenalar, statlar doluyor. Her kuşakta karşılığı var. Bira ve ter kokan Seattle kulüplerinde boğaz tokluğuna

Londra’nın merkezindeki Trafalgar Meydanı şu ara bu meydana bakan The National Gallery’yi ziyaret etmek isteyenlerin akınına uğramış durumda. Normalde zaten çok turistik bir yer ve ücretsiz bir resim ve heykel müzesi olan The National Gallery’yi ziyarete gelen yerli ve yabancı ziyaretçiler bu alanı dolduruyor. Ancak bu defa durum farklı. Sergiye giriş kuyruğu meydanı aşıp caddeye kadar uzanıyor. Nedeni içerideki Caravaggio sergisi. Aslında sergi toplam iki resimden oluşuyor. Birincisi galerinin elindeki “Vaftizci Yahya’nın Başı ve Salome” adlı tablo. 1609 yılına ait bu eser, Caravaggio’nun son iki tablosundan biri. Diğeri, 20 yıl sonra ilk kez bulunduğu Napoli’den taşınarak Londra’ya getirilen 1610 tarihli “Azize Ursula’nın Şehitliği”. Bu iki resim yan yana asıldı, sunumun adına da “Son Caravaggio” denildi. Açıkçası bu kadar ilgiyi kimse beklemiyordu. Caravaggio hem karanlık hayat hikâyesi, hem de resimlerindeki ışık kullanımı ve gölge - aydınlık tekniğiyle (chiaraoscuro) bilinen özel bir sanatçı. Bir sanatseverin eserlerini nerede