Siyaset adamları rakiplerini her zaman eleştirebilir.
Eleştirmelidir de...
Aklın sınırlarını zorlamamak, insaftan uzak olmamak kaydıyla ve halkı birbirine düşman etmeden olursa amaç gerçekleşmiş olur!
Ve kendi görüşlerini benimsemeyenlere karşı da saygı çizgisini bozmamak şartıyla.
Ama bizim ülkede ne hikmetse eleştiri sınırların ötelerine taşınıyor.
*
Bir yandan, demokrasiden ve ifade hürriyetinden bahseden ana muhalefet partisi CHP büyük bir çelişki içerisinde.
İktidar partisini suçlayan CHP, diğer yandan, kamuoyuna mal olmuş insanların referandumda kullanacağı oyun rengini belli etmesine çok ağır tepki gösteriyor! İfade hürriyetini kullananlara karşı hakaretin de ötesine geçen sözler sarf ediyor...
*
Eleştiriyle hakareti ayırt edemeyen CHP’nin siyasi kurmaylarına soruyoruz:
Muhalefetteki haliniz böylesine acımasız ve saygısızca olabiliyorsa, iktidara geldiğinizde kim bilir neler olur?
Demokrasi denildiğinde sadece kendilerinin görüşlerini savunanlara karşı ifade hürriyetine izin veriyorlarsa ve algılıyorlarsa buna da söylenecek söz bulamıyoruz!
Demokrasi tek seslilik değil, çok sesliliktir.
Ve her görüşe tahammül etmektir.
Aksi halde, iktidara söyleyecek sözünüz olamaz.
Ve de iktidara talip olmaya da hakkınız...
