Kolayca unutulan savaşların yaşandığı günümüzde acının da sevinçlerin de hükmü bazen dakikalara yenik düşüyor.
Krizler her zaman fırsat doğurmayabiliyor.
Aksine, büyük felaketlerin riskini taşıyor.
“Geleneksel medyadan kaçış hızla sürüyor” derken, polemik olsun ve herkesin diline sakız olsun diye yazmıyoruz.
Okuyucu ve hatta seyirci mobile kayıyor ve geleneksel medyanın kendini güncellemesi gerekiyor diyoruz.
Ve medyanın her geçen gün biraz daha küreselleştiğine dikkat çekiyoruz.
***
Hindistan’daki bir kazanın videosu YouTube’da saatler içinde milyonlarca izleyici buluyorsa, yorum köşelerine herkes bir şeyler yazabiliyorsa geleneksel medyamız için büyük bir uyarı demektir.
On yıl öncesine kadar şarkısına klip çeken bir sanatçı geleneksel medyaya yalvarırken, ki hepimiz o günlerin şahidiyiz, artık buna ihtiyaç duymuyor diyoruz.
Yüz bin satan bir gazetenin sayfalarında yer almanın veya bir televizyon programında beş dakika gözükmenin bir hükmünün kalmadığını anlatmaya çalışıyoruz.
Klibinin videosunu YouTube’a koyduğu anda milyonlarca kişi aynı anda izlemiş oluyor...
Haliyle bu durum reklam veren tüm şirketler, piar ajansları için de geçerli...
Buna Instagram, Twitter, Facebook gibi sosyal medyayı da dâhil ettiğimizde tehlike çanlarının kimler için çaldığını bir daha söylemeye gerek var mı?
***
Doç. Erkan Saka bu konularda bir hayli araştırmalar yapmış.
Doç. Saka diyor ki:
- Özellikle gelişmekte olan piyasalarda yeni dijital haber tüketicilerinin ortaya çıktığını gören birçok medya kuruluşu çoktan hedefini genişletmiş bile. Quartz ve The Huffington Post 2014’te Hindistan’da operasyonlarını başlatmış. Politico Avrupa’ya odaklanıyor. BuzzFeed ise Nairobi, Lagos ve San Paulo’dan muhabirlerle anlaşıyor. The New York Times bazı editörlerini uluslararası okuyucu kitlesini artırmak için görevlendirirken, The Wall Street Journal da 125 yıl sonra Afrika büroları açmaya karar vermiş.
***
Akıllı telefon ve tabletlerin hızla ucuzluyor oluşu ve kullanıcı sayısının bir milyar kişiye ulaşması dijital medyayı daha cazip kılıyor.
Yeni medya döneminde ise araştırmacı gazetecilik geri dönüyor.
Rutin gelişmelere, demeçlere duygusal ve kendi meşrebinden bakarak köşe yazısı yazanların da artık hükmü sona eriyor.
Yeni dünyanın okuyucusu ve seyircisi yönlendirilmek istemiyor.
Üzerinde bir dakika dahi düşünülmeden yazılmış ve söylenmiş düşüncesiz düşüncelerin kaleleri olmasını da istemiyor.
İzm’lerin kuleleri haline gelmesini de...
***
Küresel bilgi referans adreslerinden biri olmak istiyorsak aynı haber dilini ve bakışını kullanmalıyız.
The New York Times bu konuda en iyi örneklerden.
Ve diyoruz ki geleneksel medya olarak Amerika ve Avrupa’daki geleneksel medyanın dönüşümlerini, işletme sistemlerini öğrenebilmek adına özel ekipler kurmalı ve bu referans adreslere göndermeliyiz...
Reklam ve piar ajanslarıyla olan ilişkilerine kadar bakmalıyız ve kendimizi güncellemeliyiz...
Ayrıca, akademik çevrelerle araştırma odaklı Ar-Ge kurmalıyız...
