Silahlara fısıldayan müttefik yüzlü Amerika TIR’ları en ağır silahlarla doldurup YPG/PKK’ya sevkiyat yapıyor...
Ve filin zücaciye dükkânına girdiği gibi yine coğrafyayı kana buluyor.
ABD’nin dağıttığı silahlarla askerlerimiz şehit ediliyor ve insanlar katlediliyor...
Savaşı bize taşımak isteyenler bizi büyük bir bataklığa sürüklemek istiyor...
Ve tüm ihanetleri gördükçe içimiz yanıyor...
*
Tuz fırtınalarına bizi dâhil etmek isteyenler toz olabilmemiz için her türlü oyunun provasını yapıyor...
Ve yüz yıllık yalnızlığımıza dramatik gerekçelerle nokta koyup, bizi bitirmek istiyorlar...
Birileri dostluğa virgül atarak, düşmanların silahlarına fısıldıyor...
Müttefik yüzlü Amerika ile yakın geçmişimiz yıkıntı çiçeklerinden oluşan büyük bir çöplüğe benziyor...
“Bir yanı bahar bahçe” olan dünyanın diğer yanını da kana boyayanlar yüz yıldan beri coğrafyada kontrolsüzlüğü hakim kılmayı başarıyor.
Büyük bir duvarın ardında baskı rejimleriyle öfkeli büyük bir kalabalığa dönüşenler ‘demokrasi’ adı altında her türlü cinayete imza atıyor.
O kalabalıkları terörize edecek tüm hareketler silahlandırılıyor.
Artık kimin eli kimin cebinde belli değil...
Kaç devletin, kaç istihbarat örgütünün oralarda ne oyunlar oynadığını kimse tahmin dahi edemiyor.
Kurşunlarla oynanan bir satranç tahtasına dönüştürülen coğrafya, ırk, mezhep ve aşiret çatışmalarından besleniyor...
*
“Kaçaktır yurdumda yurdum” diyen Suriyeli şair Adonis, Arap Baharı’nın geldiği noktayı görünce temkinli bir noktaya sürüklendiğini söylediğinde, herkes kendisine gülüyordu...
Adonis, Guardian gazetesine verdiği röportajında diyor ki:
“İlk defa Araplar Batı’yı taklit etmiyor... Ancak buna rağmen baharın meyvesini yiyenler tüccarlar ve Amerikalılar oldu.”
Askeri diktatörlüklerin düşünceyi kontrol ettiğini belirten Adonis, “Batı illa Arapları kurtarmak istiyorsa, o zaman Filistinlilerle başlasın. 50 yıldan beri sistematik bir şekilde bastırılan ve imha edilen bu halk için bir şeyler yapsın... Bu konuda ikiyüzlülük yapılmamalı.”
Ve “Dış müdahale isteyerek mücadele olmaz” diyen Adonis noktayı koyuyor:
“Arap dünyası bana göre kayıp!”
*
Tarihi de kör bir davulcuya benzettiler!
“Kollarında bir güneş ölür” diyen Adonis’e, kendi çocuklarını kucağında kaybeden annelerin fotoğrafları göstermek lazım.
Dilin kıyısındaki bir mezarlıkta mezar taşı bile olmayan milyonlarca insan dramatik gerekçelerle kaybettiklerine gözyaşı döküyor...
