BIÇAK sırtında olsa da sandıklardan “sistem değişikliği” çıktı.
93 yıllık parlamenter hükümet sisteminin yerini “Cumhur-başkanı hükümeti” alacak.
2019 yılına kadar sayıları binleri bulan “uyum yasaları” yapılacak, yürürlüğe konulacak.
Yeni sistem “fiili ve hukuki” olarak 2019’da başlayacak.
.....................
Yeni sistemin siyasete “dikte ettiği” bir durumu yansıtayım.
Artık iktidar olmak iddiasındaki büyük partiler “lider üretmek” zorunda.
Ya da...
Toplumun içinden “lider” isimler sivrilecek.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’la yarışmaya girişebilecek “çapta” isimlerden söz ediyorum.
Bunlar referandum sürecinde HAYIR’ı tek başına sırtlamış görünse bile CHP’nin Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu ya da -siyasetin doğal akışına bakılarak çok büyük ihtimalle- MHP Genel Başkan’ı Devlet Bahçeli olmayabilir. İhmal edilebilir hesap ayrıntısıdır.
Kılıçdaroğlu?
Gerçi HAYIR’lar neredeyse toplumun yarısını temsil ediyor ama Kılıçdaroğlu imzasını taşıyor mu bu sonuç?
Kılıçdaroğlu toplumun yarısının lideri, 2019 için Cumhurbaşkanı adayı mı?
O halde bu yüzde 50’nin içinden yeni yüzler çıkmalıdır.
Partilerin ve özellikle CHP’nin yönetim kadroları “liderlik kumaşından” başarı vaat eden yeni isimler önüne duvar örmemelidir.
Tam tersine, onların önlerini açmalı, 2019’un büyük yarışması için hazırlamalıdır.
Kısacası, “Takoz koymak değil, destek olmak...”
16 Nisan referandumunu bıçak sırtında farkla kaybetmek 2019 Cumhurbaşkanı seçimi için umuttur.
Sonuç alamayacağını bile bile “kişisel ihtiras” hem bunun sahibine hem de seçmenin yarısına kaybettirir.
....................
Öyle görünüyor ki...
Önümüzdeki 8-10 gün içinde AK Parti, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a “üyelik” önerir.
Kısa sürede AK Parti olağanüstü kurultay toplar ve partinin genel başkanı seçilir.
2019 da Cumhurbaşkanı seçiminde aday olacak kişi ya da kişiler, karşılarında hem AK Parti örgütünü seferber edecek hem de 5 yıldır devletin başında olan -sandıklarda hiç kaybetmemiş, 45 yıldır siyasetin içindeki- Erdoğan donanımıyla/donanmasıyla karşı karşıya gelecek.
Öyle “Muhafazakârlardan da oy alabilir” diye Ekmeleddin İhsanoğlu’nu Cumhurbaşkanı adayı diye sahaya sürmek gibi “Zihni Sinir projelerle” Türkiye insanının yarısına yanlış yapılmamalı.
Eski tüfekler de bu sevdadan vazgeçmeli.
...................
Türkiye’de artık “siyasi partilerin” Meclis için yarışmaları “kolektif çalışma ve takım işi...”
Partileri yönetecek genel başkanlar “eşitler arasında birinciler” olabilir.
Ama...
Ülkeyi yönetecek olan başkandır.
Kamuoyu araştırmacılarının ifadesiyle, “Türkiye’nin daha eğitimli” HAYIR diyen yarısı gerçekten böyle bir tanımı hak ediyorsa içinden “peşinden gidebileceği lider kumaşından Cumhurbaşkanı adayını” çıkarabilmelidir.
