Cuma namazından sonra 11. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül gazetecilerle ayaküstü kısa bir sohbet yaptı.
“Cumhur-başkanı adaylığı” konusundaki soruları şöyle yanıtladı:
“Cuma sonrası değil de daha etraflı konuşmak için yarın bir basın toplantısı yapıyorum...”
.....................
Merhum Abdi İpekçi’nin “son anda bir sürpriz olmazsa” ifadesini bir kez daha kullanarak, “herhalde kendi adaylığı eksenindeki söylentileri noktalayacağını” öngörmek mümkün.
Meral Akşener “Ben de adayım” demiş.
CHP’nin kanaat önderleri “Abdullah Gül’ü Cumhurbaşkanı adayı olarak hiç düşünmedik, bundan sonra da düşünmeyiz” mesajını vermiş...
Geriye sadece “Abdullah Gül’ün SP adayı olması” gibi bir “minimal” ihtimal kalıyor.
Abdullah Gül “kaybedeceği başından belli” böyle bir maceraya adım atar mı?
.....................
Abdullah Gül’ün AK Parti, MHP, BBP ittifakı dışındaki partilerin ortak adaylığında Erdoğan’ın karşısında “kazanma” şansı var mıydı?
“Hepsinin seçmeninden ve artı AK Parti’den de oy alırsa olabilir” yolunda yorumlar vardı.
Ama...
Bu bir “hani, mesela” teorik ağırlıklıydı.
Peki...
AK Parti ve MHP’den “Abdullah Gül -olası- adaylığına” tepkiler nedendi?
.....................
Bu soruya sadece yorumla cevap getirmeye çalışayım.
AK Parti’yi Abdullah Gül’le birlikte kurmuştu.
Siyasi yasağı kalkıp, milletvekili seçilince, Abdullah Gül Başbakanlığı hiç tereddütsüz ona devretmişti.
Abdullah Gül’ü “Kardeşim” diyerek “AK Parti’nin Cumhurbaşkanı adayı olarak açıklamıştı.”
Her vesileyle, her duyarlı durumda “aralarındaki kardeşlik hukuku” dile getirilmekteydi.
Bütün bunlardan sonra “Bakın, o Abdullah Gül bile karşısında” denebilecekti.
Bunun ötesinde...
Abdullah Gül diğer bazıları için “yol olabilir” potansiyel kaygısı üretiyordu.
Yani...
“Bir olası oy depremi yaşamak bir yana, asıl psikolojik rahatsızlık faktörü de var.”
...................
Neyse...
Artık “herkesin elinin kendi cebinde olacağı, makulün normalde bulunduğu” siyaset normallerine dönüldü.
