Uçak enkazından kalan parçalarla vücutlarını koruyacak aparatlar yapmış, yolda acıktıklarında yemek için 'arkadaşlarından' kalan parçalardan ceplerine, çoraplarının içine doldurmuşlar. Parrado, 'Bizi kurtaracak birilerine ulaşmak için tek şansımızın And Dağları'nı aşarak Şili'ye geçmek olduğunu biliyorduk' diyor ve devam ediyor: 'Bunun neredeyse imkansız olduğunu da. Enkazın yanında geçirdiğimiz iki ayın sonunda açlıktan, soğuktan iyice zayıf düşen bedenlerimizin bu yolculuğa dayanacağını sanmıyorduk.' Ve Parrado yola çıkarken geri kalan arkadaşlarından Carlitos'a, 'Eğer yiyeceğin biterse annemi ye ya da kız kardeşimi' demeyi ihmal etmiyor.