Niçin çekiniyorsunuz? 1977’nin 1 Mayıs’ında 34 kişinin can verdiği Taksim’den niye korkuyorsunuz?
1 Mayıs’ın çıkış noktasını anımsayın:
Amerika’da “8 saatlik iş günü” mücadelesi veren işçilerin 1 Mayıs 1886 Chicago mitinginde “ulusal muhafızlar”ın ateşiyle 6 kişi ölüyor. Dört işçi lideri suçlanıp yargılanarak, 1887’de asılıyor.
Tüm bu acı ve yüz karası olaylardan sonra, 1890’dan bu yana 1 Mayıs dünyada işçilerin birlik- dayanışma-mücadele gününü simgeleyen bayram olarak kutlanıyor.
Türkiye 1 Mayıs 1977’nin kanlarını niye silmiyor da aynı yüz karalığını sürdürüyor?
Bugün 134 ülkede 1 Mayıs resmi bayram, Türkiye’de değil.
Her çorbaya maydanoz olan Avrupa Birliği (AB) ise, buna ses çıkarmıyor.
Bundan yüz bulan bizimkiler ise, işçilere “ayaktakımı” diyecek kadar kinleşiyorlar.
Oysa, 1 Mayıs için tarihsel nitelik taşıyan Taksim’i 1 Mayıs Alanı olarak işçilerin, emekçilerin, halkın şenliğine açsalar, geçmişteki kara lekeyi bir ölçüde silmiş olurlar.
Devletin güvenliği sağlayamamak gibi bir özrü olmamalı.
Barış güvercinleri uçurmak yerine, yasakların arkasına sığınarak kan davası gütmek niye?
Kim kimden korkuyor?
Ayaktakımının moral kazanıp siyasette etken duruma gelmesinden mi korkuyorlar?
Var mı, önümüzdeki yerel seçimlerde İstanbul’u kazandığında Taksim Meydanı’nın adını 1 Mayıs Alanı olarak değiştireceğini ilan eden bir parti?
Şunu da akıldan çıkarmamalı: Batı emperyalizmi, tavına getirip sömürdüğü bir ülkede işçilerin halkla birlik ve dayanışma içinde sermaye iktidarına seçenek oluşturmasını istemez.
Dahası, onlar ve onların işbirlikçileri bundan korkarlar da.
Ola ki, Taksim yasağı son anda bir defalık kaldırılsa, bu sorunun özünü çözmüş olmaz.
Bir dergi
Yıllardır güncel gazete karikatürleriyle tanınan Emre Ulaş, bu kez değişik bir dergiyle mizah severlerin karşısına çıktı. “Haftalık Yarı Resmi GASTE”, namı diğer “resmi mizah dergisi”, Ulaş’ın gazeteciliği nedeniyle, medyanın içiyle dışıyla birlikte, politikayı da kepçeliyor. Meşhur “Cilalı Taş Devri” bantlarına kavuşmanın keyfi de cabası; keşke tam sayfa olsa diyoruz.
Mizah dergiciliğine çeşni getiren Yarı Resmi GASTE’nin bugün ikinci sayısı çıkıyor. Emre Ulaş’a ve ekibine başarılar diliyoruz.
Bir şiir
Dizelerimiz Berrin Taş’ın son kitabı “Gelecek Ağacı”ndan, (İnsancıl Yayınları, Mart 2008):
“aşk/o senin şakıyan sesindir/yoklukta cıvıldayan kanarya/sabah sevecenliği küskün papatyaya/aşk o senin ellerindir/iri adımlarla geceyi öğüten/sözlerindir/ birbirimize/baka baka/yaşlanıyoruz/aynı toprakta/yan yana”
