VAKALAR ANLATIYOR

“iLK BAŞTA iNANAMADIK”

A.B. isimli hasta; 21 yaşında üniversite öğrencisi ve bekar. Yaşadığı süreçle ilgili şunları söylüyor: “Diğer yaşıtlarım gibi adet göremeyince annemle jinekologa gittik ve dışarıdan her şeyin normal olduğu ancak ultrasonda rahimin görünmediği söylendi. Muayenede vajina yolu olmadığı anlaşıldı. Daha önce duyduğumuz bir şey değildi ve ilk başta inanamadık.
Çözüm olup olmadığını tam bilmiyordum ve çok korktum, psikolojim bozuldu, ilaç tedavisi gördüm. Eksik hissediyordum, kendimi kadın gibi görmemeye başladım ve bu durum benim için çok üzücüydü. Sonra ameliyatla vajina yapılabildiğini öğrendik ve kendimi psikolojik olarak birkaç yıl buna hazırladım.

“Çocuğum olsun çok isterim”
İki ay evvel ameliyat oldum. Gerçekten sorunsuz ve rahat bir operasyon geçirdim. Bu konuda hastanın doktora güvenmesi çok önemli ve doktorum bana çok güven verdi. Ameliyattan dört gün sonra eve geldim, iyileşme süresi uzun sürmedi ve normal yaşantıma kısa sürede döndüm.
Şimdi geriye bir tek rahim sorunu kaldı. Rahim naklini kesinlikle istemiyorum ve düşünmüyorum. Sonuçta; vajina ameliyatı kendi bağırsağımdan yapıldı ve kendi organım olduğu için vücuduma hemen uyum sağladı. Fakat rahim nakli böyle değil. Çocuk sahibi olmak için ameliyat olmayı da biraz gereksiz buluyorum. Bu konuda taşıyıcı annelik beni cezbediyor. Taşıyıcı anne aracılığıyla çocuğum olsun isterim. Bunu son derece destekliyorum ve çocuğu kimin taşıdığının bir önemi olmadığını düşünüyorum. Sanırım şu anda ülkemizde bu konuda yasal düzenlemeler yok. Çocuk sahibi olabilmem için taşıyıcı annelik tek umudum...

“Kendinizi eksik hissetmeyin”
Bu sorunu yaşayan hem cinslerime, kendilerini asla eksik hissetmemelerini öneriyorum. Gerçeğinden tamamen farksız bir vajina oluşturuluyor ve hiçbir sorun olmuyor. Korkulacak bir şey yok, ayağa kalkma süresi de çok kısa. Sonuç olarak; vajinanın olmaması günümüzde çözümü olan bir sorun ve profesyonel ellerde tedavi edilebiliyor.”

“EVLENİNCE ANLADIK”
D.S. isimli hastaysa 21 yaşında, evli bir ev kadını. Onun hikayesiyse şöyle: “Sorunu 19 yaşında evlendiğimde, eşimle cinsel birleşme olmadığı zaman fark ettim. Durumu ilk olarak eşimin ailesiyle paylaştık. Bu sorun için ameliyat olabileceğimizi öğrendik ve çevremiz çocuk tedavisi gördüğümüzü sandı.

“Destek göremedim”
Eşimin ailesiyle aynı evde oturuyorduk. Annemi uzun yıllar önce kaybetmiştim ve beni tam anlamıyla anlayan kimse yoktu. Eşimin ailesi vajinam olmadığı için benim hiçbir şeye hakkım olmadığını düşünüyordu. Eşim bile bazen anlayış göstermiyordu. Bunlar psikolojimi çok olumsuz etkiliyordu.

“3 başarısız operasyon geçirdim”
Daha önce üç defa ameliyat oldum. Bacaktan deri grefti alınarak vajina yapmayı denediler. Bu ameliyattan sonra vajinamın kapanmaması için altı ay boyunca protez tedavisi uygulandı ve bu süreç beni çok yıprattı. İki ay sonra doktorumuz cinsel birleşmeye izin verdi ancak tam anlamıyla ilişki gerçekleşmedi. Daha sonra tüm uğraşlara rağmen vajinam kapandı. Aradan 1.5 yıl geçti. En son Prof. Dr. Ateş Karateke hocamı bulduk. Bağırsaktan yeni bir vajina yapabileceğini anlattı. Ve dördüncü ameliyatımı olmaya karar verdim. Ameliyat sonrası kısa sürede ayağa kalktım ve herhangi bir sorun yaşamadım.

“Eşime boşanmayı teklif ettim”
Cinselliğin evliliği ayakta tutan şeylerden biri olduğunu düşünüyorum. Çünkü eksikliğinde gelişen her olum-suzluğu ister istemez buna bağlıyor-sunuz. Eşime boşanma teklifinde bile bulundum. Fakat desteğini hiç eksik etmedi. Belki bu durumu öğrenip boşanmayı, bekar olup evlenmemeyi düşünenler vardır. Ne olursa olsun ümidinizi yitirmeyin. Erkeklere de bir mesaj vermek istiyorum: ‘Lütfen kadınları bir araç olarak görmeyin ve onlarla hayatınızı kolaylaştırmak için değil, hayatınızı pay-laşmak için evlenin’.”